Άρνηση του ηγουμένου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η άρνηση του ηγουμένου είναι ένα είδος λογικής πλάνης.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Έστω ότι κάποιος στο επιχείρημά του πρώτα αρνιόταν να αποδεχθεί το «αν» της υπόθεσης (το ηγούμενο) και κατόπιν δεν αποδεχόταν επίσης το «τότε» (το επόμενο):
- Εάν Α, τότε Β.
- Το Α είναι ψευδές.
- Άρα, το Β είναι ψευδές.
Το επιχείρημα αυτό ονομάζεται άρνηση του ηγουμένου, διότι κατά τον σχηματισμό του υπάρχει άρνηση του ηγουμένου της δεύτερης πρότασης. Έτσι έχουμε ανακολουθία. Εάν επιχειρηματολογούμε τοιουτοτρόπως, σφάλουμε. Για παράδειγμα:
- Όταν πάω κινηματογράφο, πάντα τρώω ποπ-κορν.
- Δεν είμαι στον κινηματογράφο τώρα.
- Άρα, δεν τρώω ποπ-κορν.
Είναι φανερό πως το ότι τρώω ποπ-κορν όταν είμαι στον κινηματογράφο δεν μηδενίζει την πιθανότητα να τρώω ποπ-κορν και κάπου αλλού. Όταν αποτελεί μέρος πιο περίπλοκης επιχειρηματολογίας, ο συλλογισμός αυτός ίσως να μοιάζει πειστικός εξαιτίας της πιθανής σύγχυσης ανάμεσα στο «εάν» και στο «εάν και μόνο εάν». Η άρνηση του ηγουμένου είναι έγκυρη, εάν η πρώτη πρόταση περιέχει το «εάν και μόνο εάν» αντί για το απλό «εάν». Έτσι τρώω ποπ-κορν στον κινηματογράφο, όχι μόνο «πάντα» αλλά και αποκλειστικά εκεί.
Παράβαλε: επιβεβαίωση του επομένου.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |