Αμμωνιτοειδή
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Αμμωνίτες ήταν μαλάκια, προϊόντα εξέλιξης των ναυτιλοειδών στην Ανώτερη Δεβόνια περίοδο 359,2 ± 2,5 εκατομμύρια έτη π.π. Αναπτύσσοντας χιλιάδες διαφορετικά είδη κατέκλυσαν το θαλάσσιο περιβάλλον έως την Ύστερη Κρητιδική περίοδο 65,5 ± 0,3, οπότε και εξαφανίστηκαν ως τάξη. Η μεγάλη διασπορά κατά την περίοδο εξάπλωσής τους καθιστά τους αμμωνίτες σημαντικά καθοδηγητικά απολιθώματα για τη χρονολόγηση πετρωμάτων. Στην Ελλάδα σημεία με ιδιαίτερη παρουσία αμμωνιτών στο απολιθωματικό αρχείο είναι η Χίος και η Αργολίδα.
Αμμωνίτες Χρονικό πλαίσιο απολιθωμάτων: 409–66Ma | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Καλλιτεχνική αναπαράσταση του Asteroceras | ||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||
| ||||||||||
Οι αμμωνίτες που απαντούν κατά το κατώτερο και μέσο Ιουρασικό είχαν, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, μέγεθος που δεν ξεπερνούσε τα 23 εκ σε διάμετρο. Κατά το ανώτερο Ιουρασικό εμφανίζονται είδη, όπως ο Titanites με διάμετρο μεγέθους 53 εκ., ενώ το είδος Parapuzosia seppenradensis, που εμφανίστηκε την Κρητιδική περίοδο στην περιοχή της σημερινής Κεντρικής Ευρώπης έφθασε σε διάμετρο τα 2 μέτρα. Αν επιβεβαιωθεί, ωστόσο, η αυθεντικότητα του απολιθώματος που ανευρέθη στη Βρετανική Κολομβία του Καναδά, τότε θα αποτελεί το μεγαλύτερο είδος αμμωνίτη που έχει μέχρι σήμερα βρεθεί, με διάμετρο 2,3 μ.[1]
Από άποψη εσωτερικής κατασκευής ελάχιστα είναι γνωστά για τους αμμωνίτες, καθώς μόνο ένα μικρό τμήμα του πεπτικού συστήματος και μια κύστη (η οποία εικάζεται ότι ήταν μελανηφόρος κύστη, που χρησίμευε για την αποθήκευση και εκτόξευση μελάνης, όπως στα σημερινά κεφαλόποδα) έχουν διασωθεί (τα μαλακά μέρη δεν απολιθώνονται). Εικάζεται ότι είχαν πλοκάμια (σε άγνωστο αριθμό), με τα οποία παγίδευαν τη λεία τους.