Βλάχικη γλώσσα
λατινογενής γλώσσα των Νοτίων Βαλκανίων / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Βλάχικη γλώσσα είναι γλώσσα του ανατολικού κλάδου των Λατινογενών γλωσσών. Διαμορφώθηκε τους πρώτους αιώνες μετά την κατάκτηση των Βαλκανίων από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.[2] Αποκαλείται πρωτίστως από τους ομιλούντες της armãneashti, armãneashte, armãneashci, armãneashce ; rrãmãneshti (Αρωμανική) όρος που δημιουργήθηκε από την τάση για προσθήκη ενός προθετικού Α- (Romanus>Aromãn). Στην Ελληνική γλώσσα έχει επικρατήσει η ονομασία Βλάχικη (Vlach, Vlãheshte), ενώ χρησιμοποιούνται επίσης στον επιστημονικό λόγο οι ονομασίες Αρωμουνική και Κουτσοβλαχική[3].
Βλάχικα | |
---|---|
Limba armãneascã, limba armãnã, armãneashti, armãneashte, armãneashci, armãneashce, limba rãmãneascã, limba rãmãnã και rrãmãneshti | |
Περιοχή | Βαλκάνια |
Χώρα | Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ρουμανία, Σερβία |
Φυσικοί ομιλητές | 100.000-250.000 στην Βαλκανική. Υπάρχουν ακόμα κοινότητες στον υπόλοιπο κόσμο |
Ταξινόμηση | Ινδοευρωπαϊκές Γλώσσες
|
Διάλεκτοι | Βόρεια Βλάχικα: Φρασαριώτικα (συμπερ.Μουζακιάρικα), Μοσχοπολίτικα, Γοπεσιώτικα- Μηλοβισιώτικα-Μπεαλιώτικα Νότια Βλάχικα: Πινδικά (συμπερ.Ολυμπιώτικα) Γραμμουστιάνικα |
Σύστημα γραφής | λατινική γραφή |
Αναγνωρισμένη μειονοτική γλώσσα | Αλβανία ! Αλβανία Βόρεια Μακεδονία ! Βόρεια Μακεδονία |
ISO 639-1 | — |
ISO 639-2 | rup |
ISO 639-3 | rup |
Linguasphere | 51-AAD-ba |
Glottolog | arom1237 [1] |
Χάρτης της Βλάχικης γλώσσας στη Νότια Βαλκανική με τις διαλέκτους της |
Είναι μία από τις τέσσερεις λατινογενείς γλώσσες της Βαλκανικής με πολλές λέξεις να προέρχονται από την Ελληνική. Το Ετυμολογικόν Λεξικόν της Κουτσοβλάχικης Γλώσσης του Κ. Νικολαΐδη (1909) περιλαμβάνει 6.657 λέξεις εκ των οποίων οι 3.560 έχουν ελληνική προέλευση, 2.605 λατινική, 185 σλάβικη, 150 αλβανική και οι υπόλοιπες 157 άγνωστη. Μάλιστα σε πολλές από τις ελληνογενείς λέξεις η ετυμολογία ανάγεται στους πρωτοαρχαιοελληνικούς και ομηρικούς χρόνους.
Στην Ελλάδα πρέπει να γίνει διαχωρισμός όταν μιλάμε για βλάχικα με μικρό β. Σε αυτή την περίπτωση γίνεται αναφορά σε δυσνόητα ιδιωματική "επαρχιακή" προφορά, των βορείων κυρίως ιδιωμάτων της Ελληνικής γλώσσας. Αυτή τη μεταφορική έννοια της "βλάχικης" γλώσσας αναφέρει από το 1707 και ο Αναστάσιος Μιχαήλ.[4]