Δεκαεπτά Επαρχίες
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Δεκαεπτά Επαρχίες ήταν μια προσωπική ένωση κρατιδίων στις Κάτω Χώρες το 15ο και 16ο αιώνα (1482–1581), υπό την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, καλύπτοντας σχεδόν τη σημερινή Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και ένα μέρος της βόρειας Γαλλίας (Αρτουά, γαλλική Φλάνδρα) καθώς και ένα μικρό τμήμα της δυτικής Γερμανίας. Οι Δεκαεπτά Επαρχίες ανήκαν αρχικώς στους Δούκες της Βουργουνδίας του Οίκου των Βαλουά που κυβέρνησαν την περιοχή από το 1384 έως το 1477. Αργότερα πέρασαν μέσω δυναστικών διαδικασιών στον Οίκο των Αψβούργων, πρώτα στο ισπανικό του παρακλάδι και κατόπιν στο αυστριακό. Μετά την έναρξη του Ογδοηκονταετούς Πολέμου και την Ένωση της Ουτρέχτης, χωρίστηκαν το 1581 στις Επτά Ηνωμένες Επαρχίες των εξεγερμένων Ολλανδών και τις Ισπανικές Κάτω Χώρες.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |