Ο Ιβάν Στεπάνοβιτς Κόνιεφ (ρωσικά: Ива́н Степа́нович Ко́нев
) ήταν Σοβιετικός στρατηγός και στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης, που ηγήθηκε των δυνάμεων του Κόκκινου Στρατού στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπεύθυνος για την κατάληψη μεγάλου μέρους της κατεχόμενης από τον Άξονα Ανατολικής Ευρώπης.
Γρήγορες Πληροφορίες Ιβάν Στεπάνοβιτς Κόνιεφ, Γέννηση ...
Ιβάν Στεπάνοβιτς Κόνιεφ |
---|
|
Γέννηση | 16ιουλ. / 28 Δεκεμβρίου 1897γρηγ. d:Q15363601 |
---|
Θάνατος | 21 Μαΐου 1973 Μόσχα |
---|
Τιμές | Στρατιωτικός Σταυρός, τάγμα του Λένιν (29 Ιουλίου 1944), μετάλλιο για τη νίκη επί της Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο (1945), τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου (22 Φεβρουαρίου 1938), Ταξιάρχης του Τάγματος του Λουτρού, Αρχηγός Διοικητής της Λεγεώνας της Αξίας, Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης (29 Ιουλίου 1944), τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης (22 Φεβρουαρίου 1968), Τάγμα του Λευκού Λέοντος, τάγμα του Κλέμεντ Γκότβαλντ (30 Απριλίου 1970), Παράσημο της Νίκης (30 Μαρτίου 1945), Ήρωας της Τσεχοσλοβακικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας (30 Απριλίου 1970), Ιωβηλαίο μετάλλιο για την 20ή επέτειο του Κόκκινου Στρατού των εργατών και των αγροτών (22 Φεβρουαρίου 1938), Τάγμα του Σουβόροφ Α΄ τάξης (27 Αυγούστου 1943), Τάγμα του Κουτούζοφ Α΄ τάξης (9 Απριλίου 1943), τάγμα του Ερυθρού Αστέρα (16 Αυγούστου 1936), μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Μόσχας» (1 Μαΐου 1944), Μετάλλιο για την Απελευθέρωση της Πράγας (9 Ιουνίου 1945), Μετάλλιο για την Κατάληψη του Βερολίνου (9 Ιουνίου 1945), Λεγεωνάριος της Λεγεώνας της Αξίας, μετάλλιο για την 800η επέτειο της Μόσχας (21 Σεπτεμβρίου 1947), Χρυσός Αστέρας (29 Ιουλίου 1944), Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης (1 Ιουνίου 1945), Χρυσός Αστέρας (1 Ιουνίου 1945), τάγμα του Λένιν (21 Φεβρουαρίου 1945), τάγμα του Λένιν (27 Δεκεμβρίου 1947), τάγμα του Λένιν (18 Δεκεμβρίου 1956), τάγμα του Λένιν (27 Δεκεμβρίου 1957), τάγμα του Λένιν (27 Δεκεμβρίου 1967), τάγμα του Λένιν (27 Δεκεμβρίου 1972), τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου (3 Νοεμβρίου 1944), τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου (20 Ιουνίου 1949), Τάγμα του Σουβόροφ Α΄ τάξης (17 Μαΐου 1944), Τάγμα του Κουτούζοφ Α΄ τάξης (28 Ιουλίου 1943), μετάλλιο για την 30η επέτειο του Σοβιετικού στρατού και ναυτικού (22 Φεβρουαρίου 1948), Μετάλλιο για τα «40 χρόνια των Ενόπλων Δυνάμεων της ΕΣΣΔ» (17 Φεβρουαρίου 1958), μετάλλιο «Για την επέτειο των 20 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945» (1965), μετάλλιο για τα «50 χρόνια των Ενόπλων Δυνάμεων της ΕΣΣΔ» (1968), Ιωβηλαίο μετάλλιο για την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν (1970), Τιμητικό όπλο με χρυσό κρατικό έμβλημα της Σοβιετικής Ένωσης (22 Φεβρουαρίου 1968), Ήρωας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μογγολίας (7 Μαΐου 1971), Πατριωτικό Τάγμα της Αξίας σε ασήμι, τάγμα του Σταυρού του Γκρούνβαλντ, 1η τάξη, Grand Cross of the Order of Military Virtue (3 Φεβρουαρίου 1945), Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας, τάγμα του Σαχμπαατάρ (1961), τάγμα του Σαχμπαατάρ (7 Μαΐου 1971), Τάγμα του Παρτιζάνικου Αστέρα (Γιουγκοσλαβία), Τάγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, Τσεχοσλοβακικός Πολεμικός Σταυρός 1939-1945, Order of Merit of Hungarian Freedom, τάγμα της Αξίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, Γαλλικός Πολεμικός Σταυρός, Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής, Μετάλλιο Σινο-Σοβιετικής Φιλίας, Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής, Επίτιμος πολίτης του Πίλζεν (1945) και Επίτιμος πολίτης της Πράγας (1945) |
---|
Σχετικά πολυμέσα |
δεδομένα (π • σ • ε
) |
Κλείσιμο
Γεννημένος από οικογένεια αγροτών, ο Κόνιεφ εγγράφηκε στον Αυτοκρατορικό Ρωσικό Στρατό το 1916 και πολέμησε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1919, προσχώρησε στους Μπολσεβίκους και υπηρέτησε στον Κόκκινο Στρατό κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου. Αφού αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Ακαδημία Φρούνζε το 1926, ο Κόνιεφ σταδιακά ανέβηκε στις τάξεις του Σοβιετικού Στρατού. Μέχρι το 1939, είχε γίνει υποψήφιος στην Κεντρική Επιτροπή του Κομουνιστικού Κόμματος.
Μετά τη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση το 1941, ο Κόνιεφ συμμετείχε σε μια σειρά από μεγάλες εκστρατείες, συμπεριλαμβανομένων των μαχών της Μόσχας και του Ρζεφ. Ο Κόνιεφ επιπλέον διοικούσε δυνάμεις σε μεγάλες σοβιετικές επιθέσεις στο Κουρσκ, στις επιθέσεις Δνείπερου-Καρπαθίων και Βιστούλα-Όντερ. Τον Φεβρουάριο του 1944, έγινε στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης. Την παραμονή της γερμανικής ήττας, το 1ο Ουκρανικό Μέτωπο του Κόνιεφ πρόφτασε και πέρασε τα στρατεύματα του Γκεόργκι Ζούκοφ στον αγώνα προς το Βερολίνο. Ο Κόνιεφ εισήλθε πρώτος στην πόλη, αλλά ο Στάλιν έδωσε στον Ζούκοφ την τιμή να καταλάβει το Βερολίνο. Ο Κόνιεφ ήταν επίσης ο πρώτος εκ των Συμμάχων διοικητής, που εισήλθε στην Πράγα, την πρωτεύουσα της Τσεχοσλοβακίας, μετά την εξέγερση της Πράγας.
Αντικατέστησε τον Ζούκοφ ως διοικητή των σοβιετικών επίγειων δυνάμεων το 1946. Το 1956 διορίστηκε διοικητής των ενόπλων δυνάμεων του Συμφώνου της Βαρσοβίας και ηγήθηκε της βίαιης καταστολής της Ουγγρικής Επανάστασης. Το 1961, ως διοικητής των Σοβιετικών δυνάμεων στην Ανατολική Γερμανία, διέταξε το κλείσιμο του Δυτικού Βερολίνου στο Ανατολικό Βερολίνο κατά την κατασκευή του Τείχους του Βερολίνου.
Ο Κόνιεφ παρέμεινε δημοφιλής στρατιωτική προσωπικότητα στη Σοβιετική Ένωση μέχρι το θάνατό του το 1973.