Ελληνική Εξόριστη Κυβέρνηση Μέσης Ανατολής
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ελληνική εξόριστη κυβέρνηση Μέσης Ανατολής ήταν η εξόριστη κυβέρνηση της Ελλάδας η οποία δημιουργήθηκε μετά την Μάχη της Ελλάδας, και την επακόλουθη κατάληψη της χώρας από την Ναζιστική Γερμανία και την Φασιστική Ιταλία. Λόγω της κατάληψης της Ελλάδας από εχθρικές δυνάμεις και της αντίστασης που προέβαλαν οι εντός ελληνικών συνόρων ανταρτικές ομάδες, η εξόριστη κυβέρνηση είχε ελάχιστη επιρροή στα πολιτικά γεγονότα της χώρας.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Έδρα της εξόριστης κυβέρνησης ήταν το Κάιρο της Αιγύπτου, εξού και είχε το προσωνύμιο ως «κυβέρνηση του Καΐρου».
Επικεφαλής της ήταν ο Βασιλέας Γεώργιος Β΄, ο οποίος απεχώρησε από την Αθήνα τον Απρίλιο του 1941, έπειτα από την γερμανική εισβολή στην χώρα, αρχικά με προορισμό την Κρήτη και στην συνέχεια το Κάιρο. Εκεί παρέμεινε έως και την αποχώρηση των γερμανικών κατοχικών στρατευμάτων από την χώρα στις 17 Οκτωβρίου 1944.
Ευρισκόμενη υπό στενό Βρετανικό έλεγχο,[εκκρεμεί παραπομπή] αποτελούσε την αναγνωρισμένη παγκοσμίως ελληνική κυβέρνηση, αν και η επιρροή της εντός της ίδιας της χώρας της ήταν ελάχιστη. Εκεί, μαζί με τις ελεγχόμενες από τις δυνάμεις του Άξονα δοσιλογικές κυβερνήσεις, ένα ισχυρό αντιστασιακό κίνημα αναπτύχθηκε, με επικεφαλής του τα ελεγχόμενα από τους Κομμουνιστές ΕΑΜ και ΕΛΑΣ, τα οποία και προχώρησαν στην de facto δημιουργία χωριστής κυβέρνησης, η οποία επισημοποιήθηκε τον Μάρτιο του 1944, έπειτα από εκλογές που διεξήχθησαν τόσο στα υπό κατάληψη όσο και στα απελευθερωμένα εδάφη, ενώ έγινε γνωστή υπό την επωνυμία Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ).