Οίκος του Χοενλόε
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Οίκος του Χοενλόε, γερμ. Haus der Hohenlohe είναι το όνομα μιας γερμανικής δυναστείας, που κατάγεται από μια παλαιά ευγενή οικογένεια από τη Φραγκονία, που υπαγόταν απευθείας (Reichsfreiheit ή Reichsunmittelbarkeit) στον αυτοκράτορα (βασιλιά της Γερμανίας). Ο Οίκος ανήκε στους Ανώτερους Ευγενείς (Hoher Adel) της Γερμανίας. Το 1450 στον Οίκο δόθηκε ο τίτλος του "κόμη" και αργότερα του "πρίγκιπα". Το 1806 οι πρίγκιπες του Χοενλόε έχασαν την ανεξαρτησία τους και οι γαίες τους έγιναν μέρος των βασιλείων της Βαυαρίας και της Βυρτεμβέργης με την πράξη της Συνομοσπονδίας του Ρήνου. Την εποχή της εξάρτησης αυτής (1806) η περιοχή του Χοενλόε ήταν έκτασης 1760 τετρ. χλμ. και ο εκτιμώμενος πληθυσμός ήταν 108.000. Η Πράξη της Συνομοσπονδίας του Ρήνου στέρησε τους πρίγκιπες από το να υπάγονται απευθείας στον αυτοκράτορα (που τώρα ήταν ο αρχιδούκας της Αυστρίας)· δεν κατάσχεσε όμως τις ιδιοκτησίες τους. Ως τη Γερμανική Επανάσταση του 1918-19 οι πρίγκιπες του Χοενλόε και άλλοι εξαρτημένοι Οίκοι είχαν σημαντικά πολιτικά προνόμια. Εθεωρούντο με τη γέννησή τους ισότιμοι (Ebenbürtigkeit) με τους βασιλικούς Οίκους της Ευρώπης. Στη Βαυαρία, την Πρωσία και τη Βυρτεμβέργη οι πρίγκιπες του Χοενλόε είχαν κληρονομικό δικαίωμα να παρευρίσκονται στην Άνω Βουλή των Ευγενών. Το 1825 η Συνέλευση (Diät) της Γερμανικής Συνομοσπονδίας αναγνώρισε την επίκληση Υψηλή Γαληνότης (Durchlaucht) για τους επικεφαλείς των κλάδων του Οίκου Χοενλόε.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |