Ομοιοκαταληξία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ομοιοκαταληξία το χαρακτηριστικό δύο ή περισσότερων στίχων μιας στροφής να τελειώνουν με ομόηχες λέξεις ή συλλαβές. Άρχισε να χρησιμοποιείται στην ποίηση κατά τούς αλεξανδρινούς χρόνους. Όπως πολλοί από τους σύγχρονους ποιητές και οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν ομοιοκαταληξίες στα ποιήματα τους και επιπλέον το θεωρούσαν κάτι άσχημο, είχαν όμως μέτρο.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η ομοιοκαταληξία λέγεται ακόμη και ρίμα και στην καθαρεύουσα την έλεγαν ομοιοτέλευτον, που τελειώνει δηλαδή κατά όμοιο τρόπο.