آلبرت اشپر
سیاستمدار، معمار، و نویسنده آلمانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
برتولد کنراد هرمان آلبرت اشپِر (آلمانی: Berthold Konrad Hermann Albert Speer؛ تلفظ [ˈʃpe:ɐ̯] ( شنیدن)؛ ۱۹ مارس ۱۹۰۵ – ۱ سپتامبر ۱۹۸۱) معمار آلمانی و وزیر تسلیحات و تولید نظامی رایش سوم در بخشی از جنگ جهانی دوم بود. او پیش از تصدی وزارت، معمار ارشد آدولف هیتلر بود.
آلبرت اشپر | |
---|---|
وزیر تسلیحات و تولید جنگ رایش | |
دوره مسئولیت ۸ فوریه ۱۹۴۲ – ۳۰ آوریل ۱۹۴۵ | |
پیشوا | آدولف هیتلر |
پس از | فریتس تت (به عنوان وزیر تسلیحات و مهمات) |
پیش از | کارل ساور (به عنوان وزیر مهمات) |
وزیر صنعت و تولید رایش | |
دوره مسئولیت ۲ مه ۱۹۴۵ – ۲۳ مه ۱۹۴۵ | |
رئیس دولت | کارل دونیتس |
رئیس دولت | لوتس گراف شورین فون کروسیک |
پس از | سمت تشکیلشده |
پیش از | سمت لغوشده |
بازرس کل باند عبور آلمان | |
دوره مسئولیت ۸ فوریه ۱۹۴۲ – مه ۱۹۴۵ | |
پس از | فریتس تت |
پیش از | سمت لغوشده |
بازرس کل آب و انرژی | |
دوره مسئولیت ۸ فوریه ۱۹۴۲ – مه ۱۹۴۵ | |
پس از | فریتس تت |
پیش از | سمت لغوشده |
رئیس سازمان تات | |
دوره مسئولیت ۸ فوریه ۱۹۴۲ – ۱۴ آوریل ۱۹۴۴ | |
پس از | فریتس تت |
پیش از | فرانتس خاویر دورش |
بازرس کل ساختمانسازی پایتخت رایش | |
دوره مسئولیت ۳۰ ژانویه ۱۹۳۷ – مه ۱۹۴۵ | |
پس از | سمت تشکیلشده |
پیش از | سمت لغوشده |
اطلاعات شخصی | |
زاده | برتولد کنراد هرمان آلبرت اشپِر ۱۹ مارس ۱۹۰۵ مانهایم، دوکنشین بزرگ بادن، امپراتوری آلمان |
درگذشته | ۱ سپتامبر ۱۹۸۱ (۷۶ سال) لندن، انگلستان |
حزب سیاسی | حزب نازی (۱۹۳۱–۱۹۴۵) |
همسر(ان) | مارگارته وبر (ا. ۱۹۲۸) |
فرزندان | ۶، شامل آلبرت، هیلده، مارگرت |
والدین |
|
محل تحصیل | |
تخصص | معمار، مقام دولتی، نویسنده |
هیئت دولت | کابینهٔ هیتلر کابینهٔ شورین فن کروسیک |
امضا | |
محکومیت کیفری | |
وضعیت جزایی | آزاد (۱۹۶۶) متوفی (۱۹۸۱) |
محکومیت | جنایت جنگی جنایت علیه بشریت |
دادگاه | دادگاه نورنبرگ |
مجازات | ۲۰ سال حبس |
جزئیات | |
قربانیان | میلیونها |
اهداف | کار اجباری؛ اسرای جنگی شوروی و سایر |
محل زندان | زندان اشپانداو |
اشپر در سال ۱۹۳۱ به حزب ملی سوسیالیست کارگران آلمان پیوست که به مدت چهارده سال او را درگیر امور سیاسی کرد. مهارتهایش در معماری او را به طرزی فزاینده در حزب سرشناس کرد و او یکی از اعضای حلقهٔ مرکزی حکومت نازی شد. آدولف هیتلر به او دستور داد تا بناهایی چون کاخ صدارت عظمای رایش و استادیوم تسپلینفلد در نورنبرگ را طراحی کند و بسازد. استادیوم تسپلینفلد جایی بود که رژههای حزب در آن برگزار میشد. او طرحهایی در مقیاس بزرگ هم برای بازسازی برلین با ساختمانهای عظیم، بلوارهای پهن و یک سیستم ترابری درونشهری جدید آماده کرد.
وی در سال ۱۹۴۲ به عنوان وزیر تسلیحات آلمان نازی برگزیده شد. او موفق شد تولیدات جنگی آلمان را با وجود بمبارانهای مخرب و عظیم متفقین افزایش دهد. پس از پیروزی متفقین در جنگ جهانی دوم، اشپر اسیر و در دادگاه نورنبرگ محاکمه شد. بنا بر مستند نازیهایی که گفتند متأسفیم،[یادداشت 1] وی مسؤولیت اعمالش را در زمان فعالیت در حکومت آلمان پذیرفت. میزان درگیر بودن او در آزار یهودیان و سطح اطلاعات او از هولوکاست مورد مناقشه است. او پس از جنگ و در دادگاه نورنبرگ، به خاطر نقشش در حکومت رایش و خصوصاً برای استفاده از کار اجباری از مردم کشورهای تحت اشغال، به ۲۰ سال زندان محکوم شد. او بیشتر مدت محکومیت خود را در زندان اشپانداو در برلین غربی گذراند.
اشپر در پی رهایی از اشپانداو، دو خودزندگینامه پرفروش با نامهای درون رایش سوم و اشپانداو:خاطرات محرمانه منتشر کرد و رابطهٔ اغلب نزدیکش با هیتلر را تشریح کرد و به خوانندگان و مورخان ابعاد جدیدی از حکومت رایش را شناساند. او بعدها کتاب سومش نفوذ را دربارهٔ اساس نوشت. او در ۱۹۸۱ در حین بازدید از لندن درگذشت.[1]