آیین کهن آریاییها
دین و باورهای آریاییها، پیش از جدایی ایرانیها و هندوآریاییها از یکدیگر / From Wikipedia, the free encyclopedia
آیین کهن آریاییها به اعتقادات مشترک اقوام آریایی تا پیش از منشعب شدن دو قوم بزرگ ایرانی و هندوآریایی[persian-alpha 1] در هزارهٔ دوم پیش از میلاد میپردازد. آیین آریاییها طبیعتپرستی بودهاست.[1] این اعتقادات در میان قوم هندوایرانی تا دیر باز و تا پیدایش ریگودا در میان هندوها و تا آغاز ظهور زرتشت در میان ایرانیها باقی بود.
در کتاب مقدس هندوها به نام ریگودا و کتاب مقدس زرتشتیها، اوستا به وجوه مشترک بسیار که غالباً در لباس عبارات واحدی بیان شدهاست، برمیخوریم. حتی قسمتی از اسماء ربانی نیز در دو کتاب باهم قابل تطبیق است. از این رو میتوان گفت که آیین مزدایی میراث زمانهای دیرین و دورههایی است که در آن هندیها، ایرانیها و حتی هندواروپاییها زندگی مشترک داشتهاند. ایرانیها این افکار و نظریات دیرین را در جامهٔ اندیشههای نو پذیرفتند و سرانجام در زمانهای متأخرتر، این زرتشت بود که در معتقدات اصلی مزدایی اصلاحات اساسی و عمیقی به عمل آورد.[2]