ادوارد یکم
From Wikipedia, the free encyclopedia
ادوارد یکم (زادهٔ ۱۷/۱۸ ژوئن ۱۲۳۹ – درگذشتهٔ ۷ ژوئیه ۱۳۰۷)، ملقب به ادوارد درازقد یا ادوارد پادراز (به انگلیسی: Edward Longshanks)، پادشاه انگلستان (۱۶ نوامبر ۱۲۷۲ - ۷ ژوئیه ۱۳۰۷) و لرد ایرلند، پسر و جانشین هنری سوم بود. شهرت وی بخاطر تسخیر ولز و نگهداشتن اسکاتلند به عنوان جزئی از انگلستان است. او همچنین یهودیان را از انگلستان بیرون راند و چون به آزادی پارلمانی احترام میگذاشت، به او لقب ژوستینین انگلستان (به انگلیسی: English Justinian) داده شد.
اطلاعات اجمالی ادوارد یکم, پادشاه انگلستان، لرد ایرلند ...
ادوارد یکم | |
---|---|
پادشاه انگلستان، لرد ایرلند | |
سلطنت | ۱۶ نوامبر ۱۲۷۲ ۷ ژوئیه ۱۳۰۷ |
تاجگذاری | ۱۹ اوت ۱۲۷۴، کلیسای وستمینستر |
پیشین | هنری سوم |
جانشین | ادوارد دوم |
زاده | ۱۷ یا ۱۸ ژوئن ۱۲۳۹ کاخ وستمینستر، پادشاهی انگلستان |
درگذشته | ۷ ژوئیهٔ ۱۳۰۷ (۶۸ سال) بورگ بای سندز، کامبریا، پادشاهی انگلستان |
آرامگاه | ۲۷ اکتبر ۱۳۰۷ |
شهبانو |
|
فرزند(ان) | ادوارد دوم |
دودمان | پلانتاژنه |
پدر | هنری سوم |
مادر | النور پرووانس |
بستن