افسانه ار
From Wikipedia, the free encyclopedia
افسانه اِر (به انگلیسی: Myth of Er)، افسانهای اسکاتولوژیکال [=معاد شناسانه] است که در کتاب جمهور افلاطون(بین: صفحه ۶۱۴ از فصل ۱۰ - تا: صفحه:۶۲۱ فصل ۱۰) آمدهاست. این افسانه مشتمل بر شرحی از جهان آفرینش و زندگی پس از مرگ است، که برای قرنهای بسیار، به میزان زیادی بر اندیشههای مذهبی، فلسفی و علمی تأثیر گذاشته است.
داستان از آنجا آغاز میشود که مردی به نام ار (به یونانی: Ἤρ، اضافی: Ἠρός)؛ که پسر آرمنیوس (به یونانی: Ἀρμένιος) و از اهالی پامفیلیا بود، در میدان نبرد کشته میشود. ده روز بعد از کشته شدن او و هنگامی که بدن تمامی افرادی که در جریان جنگ کشته شده بودند، جمعآوری میشود، جسد ار همچنان سالم و دفن نشده باقیمانده بود. دو روز بعد، هنگامی که مراسم قبل از تشییع جنازه کشته شدگان در جریان است، او ناگهان زنده میشود و از سفر خود به دوران زندگی پس از مرگ سخن میگوید. از جمله سخنان او، شرحی در باب تناسخ یافتن روحش در جسمی تازه و سیر و سیاحتش در افلاک میباشد که به نوعی مؤیّد طرح آسمانی ستارگان (صور فلکی) است. بهطورکلی داستان به معرفی و تأیید این عقیده میپردازد که پس از مرگ، مردمان خوشخوی و نیکوکار، پاداش مییابند و مردمان بدخُلق و شرور مجازات خواهند شد. اما در واقع این قصه از اختراع خالص افلاطون نیست بلکه بعضی قسمتهای آن را از اساطیر اورفه ای و فیثاغوری اقتباس کرده ولی طبق عادتش آزادانه به سلیقه خود توجیه میکند.