دوران تاریخی چین (۲۲۰-۱۸۹) / From Wikipedia, the free encyclopedia
اواخر سلسله هان دوره ای از تاریخ چین از سال ۱۸۹ تا ۲۲۰ پس از میلاد بود که تقریباً همزمان با سلطنت پرآشوب آخرین فرمانروای سلسله هان، امپراتور شیان بود. در این دوره، کشور توسط شورش دستار زردها (۱۸۵–۲۰۵) به آشوب کشیده شد. سپس، امپراتوری هان توسط جنگ سالار دونگ ژئو ویران شد و به رژیمهای منطقهای که توسط جنگسالاران مختلف اداره میشد، تجزیه شد، که برخی از آنها از اشراف و مقامات دربار امپراتوری هان بودند. یکی از آن جنگسالاران، سائو سائو، به ظاهر، تحت حکومت امپراتور شیان به تدریج امپراتوری را دوباره متحد میکرد. امپراتور و دربارش در واقع توسط خود سائو سائو کنترل میشد که با مخالفت جنگسالاران دیگر مواجه شد.
اطلاعات اجمالی نویسههای چینی سنتی, نویسههای چینی سادهشده ...
تلاشهای سائو سائو برای متحد کردن کامل کشور در نبرد صخرههای سرخ در سال ۲۰۸ و ۲۰۹ زمانی که ارتشهای او توسط نیروهای متحد سان کوان و لیو بی شکست خوردند با شکست مواجه شد. سلسله هان بهطور رسمی در سال ۲۲۰ پایان یافت، زمانی که پسر و وارث سائو سائو، سائو پی، امپراتور شیان را تحت فشار قرار داد تا به نفع خود از سلطنت کنارهگیری کند. سائو پی امپراتور یک سرزمین جدید به نام سائو وی شد. یک سال بعد، در واکنش به غصب تاج و تخت هان توسط سائو پی، لیو بی خود را امپراتور لیو شو هان اعلام کرد. و در سال ۲۲۹، سان کوان از این راه پیروی کرد و خود را امپراتور سون وو شرقی اعلام کرد. دوره از سقوط سلسله هان در سال ۲۲۰ تا اتحاد مجدد چین تحت سلسله جین در ماه مه ۲۸۰ به عنوان دوران سه پادشاهی در تاریخ چین شناخته میشود.