اورخان یکم
دومین سلطان عثمانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
اورخان یکم یا اورهان یکم معروف به اورخان غازی یا اورخان بیگ پسر عثمان یکم و نوه ارطغرل، دومین حاکم بیگنشین عثمانی بود که بین سالهای ۱۳۲۴ تا ۱۳۶۲ میلادی حکومت کرد.ایشان با اقتدار تمام و پیروی از رسوم دین اسلام همچون پدرش پا در عرصه ی جهاد نهاد و مثل دیگر پادشاه ها و شاهزاده ازواج های سیاسی زیادی انجام داد که یکی از دلایل قدرتش همراهانش و اقوامش بودند سر ازدواج با دختر تکفور یعنی هولفیرا خاتون بحث و جدل های زیادی میان او و خانواده اش شکل گرفت زیرا او مسیحی بود و این برای خانواده اش غیر قابل باور بود. در نتیجه آنان برای جدا کردن او و هولفیرا تلاش کردند و نتیجه داد ولی بعد چند ازدواج بالاخره اورهان به عشق حقیقی خود رسید و بچه ی این خاتون را به ولیعهدی برگزید و باید بدانید که اولین خان ترکمن که زن مسیحی را به ازواج یا خود در آورد اورهان خان می باشد و باید بدانید که بعد ها پادشاه های عثمانی خاتون ها و حرمسرا های پر و مملو از خاتون های مسیحی داشتند که زیبا و خوش اندام تر از خاتون های ترکمن بودند و چشمان رنگی و زیبای داشتند که همین دلیل سبب شد تا تغیر ژنتیکی گسترده ای در خاندان سلطنتی عثمانی شکل بگیرد. الان امروزه طبق بررسی دانشمندان ژنتیک دی ان ای ترک های ترکیه مشابه دی ان ای آلمانی ها و اکثر کشور های آروپای دیگر می باشد و هیچ نشانی از اصالت ترکمانی انها نیست...
اورخان | |
---|---|
بیگ غازی | |
دومین سلطان عثمانی (بیگ) | |
تصدی | ۱۳۶۲–۱۳۲۳/۱۳۲۴ میلادی |
پیشین | عثمان یکم |
جانشین | مراد یکم |
زاده | ۱۲۸۱ میلادی سوگوت، سلطاننشین روم |
درگذشته | مارس ۱۳۶۲ (۸۰−۸۱ سال) بورسا، بیگنشین عثمانی |
آرامگاه | بورسا |
همسران | نیلوفر خاتون (هلوفیرا)
اسپورچه خاتون ثئودورا کانتاکوزن خاتون افتاندیسه خاتون |
خاندان | عثمانی |
پدر | عثمان یکم |
مادر | ملحون خاتون |
طغرا |
اورخان با ضرب سکه و خواندن خطبههای نماز جمعه به نام خود، خلافتش را اعلام نمود. اورخان پس از رسیدن به سلطنت به سوی دریای مرمره حرکت کرد و با آندرونیکوس سوم، امپراتور بیزانس وارد جنگ شد. در این جنگ سپاه بیزانس در نبرد پلکانون، که نخستین تقابل عمده مستقیم بین طرفین بود، شکست خورد. اورخان سپس بخش عمده شبهجزیره نباره و سواحل خلیج نیکومدیا را تا یالووا در جنوب که شهرهای گبزه و اسکیشهر را شامل میشدند، تسخیر کرد و نیقیه را در سال ۱۳۳۱ میلادی، محاصره و تصرف نمود.
اورخان سرزمینهای باقیمانده بیزانس در شمال غرب آناتولی را به زیر سلطه خود درآورد که مهمترین آنها تصرف نیکومدیا (ازمیت کنونی) در سال ۱۳۳۷ میلادی و استیلا بر سکوتاری در سال ۱۳۳۸ بود. اورهان همچنین با تسلط بر قلمرو عمرخان در حوالی گوینوق در دریای مرمره و همچنین بر تمامی امیرنشین قراسی در غرب موقعیت خود را تحکیم کرد.