برخورد هواگردهای پایدار به زمین
From Wikipedia, the free encyclopedia
برخورد هواگرد پایدار به زمین (به انگلیسی: Controlled flight into terrain) کوتاه شده (CFIT) عبارتی است که به معنای برخورد یک هواگرد سالم و پایدار به زمین، کوه یا آب است. در این شرایط هواگرد دارای نقص فنی نیست و کاملاً پایدار و در کنترل خلبان است، ولی بنا به دلایلی بهصورت مستقیم به سمت مانع پیش میرود و خدمهٔ پرواز از ماجرا خبردار نیستند و در لحظهای متوجهٔ برخورد خواهند شد که دیگر بسیار دیر شده و فرصت مانور وجود ندارد و برخورد حتمی خواهد بود. این عبارت برای نخستین بار در دهه ۷۰ میلادی به کار رفت.[1]