تاریخ پاکستان
From Wikipedia, the free encyclopedia
پاکستان دارای تمدن آسیایی بودهاست و یکی از تمدنها بزرگ جهان به حساب میآید که پس از میانرودان و مصر تمدن دوره سند (۲۵۰۰ تا ۱۵۰۰ پ.م) است. کشور کنونی پاکستان در تاریخ ۱۴ اوت (۱۹۴۷ م) تأسیس شد. اما ناحیهای که دربرمی گیرد تاریخچه گستردهای دارد که با تاریخ هندوستان، اشتراک دارد و همچنین بخش هایی از پاکستان در حوزۀ ایران زمین می باشد. این منطقه محل تقاطع راههای تجاری تاریخی مانند جاده ابریشم بودهاست و در هزاران سال توسط گروههای مختلفی به عنوان سرزمین سکونت به کار رفته است. این گروهها دراویدیها، هندواروپاییها، هخامنشیها،سکاها، اشکانیها، کوشانیها، اعراب، ترک تبارها و مغولها بودند. این منطقه را بیشتر به نام موزه اقوام و نژادها میشناسند. در هنگام قیام گاندی علیه استعمار انگلیس، پاکستان به رهبری محمد علی جناح (از یاران گاندی) پیش از استقلال هند، استقلال خود را بازیافت.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
مورخ و جغرافیدان دو بلیج مولر هنگامی که گفت: «اگر آنگونه که میگویند مصر موهبتی از سوی نیل است، پاکستان نیز موهبتی از سند است.» اهمیت تاریخی این منطقه را آشکار ساخت. نخستین نشانه وجود انسانها در این منطقه ابزارهای سنگی هستند که در استان پنجاب از فرهنگ سوان برجای ماندهاند و مربوط به ۱۰۰ هزار تا ۵۰۰ هزار سال پیش هستند. رود سند محل فرهنگهای باستانی متعددی از قبیل مهرگاره (یکی از اولین شهرهای شناخته شده جهانی) و تمدن دره سند در هاراپا و موهنجو دارو است. تمدن دره سند در اواسط هزاره دوم قبل از میلاد دچار انحطاط شد و پس از آن تمدن ودابی پدید آمد که در بیشتر شمال هند و پاکستان گسترده شد.