تشخیص اچآیوی/ایدز
From Wikipedia, the free encyclopedia
آزمایش HIV جهت تشخیص ویروس اچآیوی، ویروسی که عامل ایدز انجام میشوند و میتوانند میزان پادتن، پادگن یا آرانای را شناسایی کنند.
بیماری ایدز و HIV با توجه بروز علایم و نشانههای بیمار، از طریق آزمایش و بررسی آن در آزمایشگاه تشخیص داده میشود.[2] آزمایش HIV به همه کسانی که در معرض خطر قرار دارند توصیه میشود، که شامل هر فرد مبتلا به هر نوع بیماری آمیزشی است میشود. در بسیاری از مناطق دنیا، یک سوم حاملان HIV زمانی متوجه میشوند که در مرحله پیشرفتهای از این بیماری هستند و AIDS یا نقص شدید دستگاه ایمنی آشکار میشود.
پس از گذشت سه ماه[3] از رفتار پرخطر یا رویدادی که مشکوک به انتقال ویروس به بدن فرد است، اگر نتیجهٔ آزمایش او منفی باشد، میتوان بهطور قطعی به عدم آلودگی او به ویروس اچآیوی اطمینان یافت. یعنی باید سه ماه پس از رفتار پرخطر یا رویداد خطرزا، آزمایش داد تا نتیجهٔ منفی اطمینانآور باشد. آزمایش انجام شده سه ماه پس از رفتار یا رویداد پرخطر نیز تا حد زیادی اطمینانآور است. دربارهٔ این ویژگی تشخیص اچآیوی/ایدز، مدت زمان سه[3] ماهه پس از آخرین رفتار یا رویداد پرخطر مد نظر است، یعنی باید رفتار پرخطر کنار گذاشته شود و رویداد پرخطر دیگری رخ ندهد و سه[3] ماه پس از آخرین رفتار یا رویداد پرخطر، آزمایش انجام شود. مدت زمانی را که ویروس به بدن شخص وارد شده اما به دلیل آن که مقدار کافی پادتن یا همان انتی بادی از گلوبولهای سفید (سلولهای دفاعی) در خون شخص ترشح نشده، نتایج آزمایش ممکن است منفی باشد، که اصطلاحاً دوره نهفتگی یا "window period" مینامند.به عبارت دیگر: ممکن است شخص مبتلا باشد ولی بعلت تولید ناکافی انتی بادی، ازمایش هنوز مثبت نشده باشد.لذا جهت اطمینان، ازمایش را سه ماه دیگر تکرار کنید. [4][5][6][7][8]