تلسکوپ فضایی اسپیتزر
From Wikipedia, the free encyclopedia
تلسکوپ فضایی اسپیتزر (SST اساستی) یک تلسکوپ فضایی در آغاز (SIRTF اسآیآرتیاف) در طول موج مادون قرمز بود. این چهارمین و آخرین مرحله از پروژهٔ تلسکوپهای بزرگ فضایی ناسا بود. تلسکوپ پروژهٔ ۸۰۰ میلیون دلاری[4] اسپیتزر در دوشنبه ۲۵ اوت ۲۰۰۳ در ۱:۳۵:۳۹ (EDT) از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال با موشک دلتا ۲ ۷۹۲۰H ELV rocket پرتاب شد.
تلسکوپ فضایی اسپیتزر | |
---|---|
نامهای دیگر | نام پیشین: دستگاه تلسکوپ فروسرخ فضایی (SIRTF) |
شناساگر بینالمللی | 2003-038A |
بنیاد | ناسا / JPL / کَلتِک |
پیمانکاران کوچک | لاکهید مارتین [1] هوافضای بال[2] |
تاریخ پرتاب | ۲۵ اوت ۲۰۰۳ |
پرتاب شده از | پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال، فلوریدا |
وسیله حامل | دلتا ۲ ۷۹۲۰H ELV |
جرم | ۹۵۰ kg (۲۰۹۰ lb) |
نوع مدار | خورشیدمرکز |
دوره مدار | یک سال |
مکان | مدار خورشیدی |
سبک تلسکوپ | ریچی-کرتین[3] |
طول موج | ۳ تا ۱۸۰ میکرومتر |
قطر | ۰٫۸۵ متر |
طول کانونی | ۱۰٫۲ متر |
سندها | |
IRAC | infrared camera |
IRS | infrared spectrometer |
MIPS | far infrared detector arrays |
قطر آینه اصلی اسپیتزر ۸۵ سانتیمتر است، f/۱۲ (به معنی فاصله کانونی ۱۲ برابر قطر آینهاست) و از برلیم ساخته شدهاست و تا ۵٫۵ کلوین سرد شدهاست. تلسکوپ برای دوسال و نیم کار در دمای منفی ۲۶۸ درجه سانتیگراد طراحی شدهبود. اما تانک هلیم مایع آن توانست بیش از ۵ سال عمر کند و سرانجام در بهار سال ۲۰۰۹ از کار افتاد. اما پژوهشگران آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) در دانشگاه کلتک که اتاق فرمان اسپیتزر در آنجا قرار دارد، توانستند با تغییر در ساختار پروژه همچنان از دستگاههای تصویربرداری فروسرخ (IRAC) اسپیتزر استفاده کنند. بهاینترتیب اسپیتزر وارد فاز جدیدی از مأموریت خود شد که Spitzer Warm Mission نام دارد. در این فاز گرم، دمای تلسکوپ منفی ۲۴۳ درجه سانتیگراد بود. از آن زمان تا بیش از ۱۰ سال بعد، اسپیتزر توانست نقش مهمی در کشف سیارههای فراخورشیدی داشته باشد.
مداری که اسپیتزر دنبال میکند مدار معمول مدار زمینمرکزی[5] نیست بلکه یک مدار خورشید مرکزی[6] است و در نتیجه این تلسکوپ سالانه ۰٫۱ واحد نجومی از زمین دور میشود.
تیمی از ستارهشناسان تا سال ۲۰۱۰، با مسّاحی وسیع آسمان، موسوم به «نقشهبرداری گستردهٔ فروسرخ فراکهکشانی اسپیتزر» (SWIRE)، بخش پهناوری از آسمان را که شاید بتوان با ۲۵۰ قرص ماه کامل آن را پوشاند، رصد کرد. در این رصد کهکشانهای بسیار باستانی از جمله یک خوشه کهکشانی به نام CLG J02182-05102 کشف شدند.[7]
سرانجام تلسکوپ فضایی اسپیتزر در ۳۰ ژانویه ۲۰۲۰ ریاستارت شد و در حالت Safe Mode بالا آمد و برای همیشه ارتباطش با مرکز زمینی قطع شد.