تنوچتیتلان
From Wikipedia, the free encyclopedia
تنوچتیتلان (به اسپانیایی: Tenochtitlán)، (به زبان ناواتل: Meshíhco Tenochtitlan) برگردان به فارسی: "Mexihtl" برگرفته از نام یکی از خداهای آزتک = (Huitzilopochtli) اویتسیلوپوچتلی، / "co" مکانی / "tetl" = سنگ / nochtli = گلابی خاردار کاکتوس (میوه کاکتوس) / Tlan = محل،[1] شهری است که در سال ۱۳۲۵ میلادی (۷۰۳ خورشیدی) بنیاد شده، و در قرن ۱۵ میلادی پایتخت امپراتوری مشیکا (آزتک) بود[2] و نام مکزیکوسیتی در زمان آزتکها بود، پیش از اینکه اسپانیاییها در سال ۱۵۲۱ میلادی این شهر را با شکست آزتکها در دست خود بگیرند و ویران کنند. آزتکها قومی از سرخپوستان بومی آمریکا (مکزیک) هستند.
شهر تنوچتیتلان در زمان ورود اسپانیاییها یعنی در حدود سال ۱۵۰۰ میلادی ۲۰۰ هزار نفر جمعیت داشت و بنابراین یکی از بزرگترین شهرهای جهان بود.