جعفرخان زند
هفتمین فرمانروای دودمان زند ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
محمدجعفرخان زند (درگذشته ۲۵ ربیع الثانی ۱۲۰۳ قمری)، پسر صادقخان زند و پدر لطفعلیخان زند، و هفتمین پادشاه زندیه بود. او همچنین برادر مادری علیمراد خان زند بود و به همین دلیل بر خلاف پدر و دیگر برادرانش توسط او کشته نشد.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
اطلاعات اجمالی جعفرخان زند, شاه ایران ...
جعفرخان زند | |||||
---|---|---|---|---|---|
شاه ایران | |||||
سلطنت | ربیعالثانی ۱۱۹۹ - پنجشنبه ۲۵ ربیعالثانی ۱۲۰۳ ه.ق ۱۸ فوریه ۱۷۸۵ – ۲۳ ژانویه ۱۷۸۹ | ||||
تاجگذاری | ۱۱۹۹ هجری قمری | ||||
پیشین | علیمرادخان زند | ||||
جانشین | صیدمرادخان زند | ||||
زاده | ملایر | ||||
درگذشته | ۲۵ ربیع الثانی ۱۲۰۳ قمری شیراز | ||||
آرامگاه | |||||
فرزند(ان) | لطفعلی خان مریم بیگم (همسر فتحعلی شاه) خوشرو خان عباسقلی خان نجفعلی خان | ||||
| |||||
دودمان | زندیان | ||||
پدر | صادقخان زند | ||||
مادر | مهدعلیا خانم |
بستن
جعفر خان بعد از مرگ علیمرادخان زند به تخت نشست. او چندی فرمانروایی بخشهای کوچکی از ایران مرکزی و جنوبی را در دست داشت و سرانجام در جنگ قدرت میان دودمان طایفه زند در شیراز و در حالی که بر بستر بیماری بود کشته شد. او را ترسو خواندهاند.[1]
پس از آنکه جعفرخان توانست در بصره بر اوضاع مسلط شود انگلیسیها تجارتخانه خودشان را به آن جا منتقل کردند. جعفر خان فرمانی برای امنیت و اطمینان انگلیسیها به منظور تجارت در ایران در تاریخ ۸ ربیعالثانی ۱۲۰۲ قمری مطابق با ۱۸ ژانویه ۱۷۸۸ میلادی صادر کرد.[2]