جینی (کودک وحشی)
From Wikipedia, the free encyclopedia
جینی (زاده ۱۹۵۷) نام مستعار یک کودک وحشی آمریکایی است که مورد کودکآزاری شدید، غفلت و جداسازی اجتماعی قرار گرفته بود. شرایط او بهطور برجستهای در سالنامههای زبانشناسی و روانشناسی تکوینی کودکان غیرطبیعی ثبت شدهاست.[1][2][3] وقتی که بچه بود، پدرش نتیجه گرفت که او شدیداً از نظر ذهنی کمتوان است، با بزرگتر شدن او این نظر پدرش شدت میگرفت، و باعث شد که پدرش او را دوست نداشته باشد و از مراقبت و توجه به او خودداری کند. تقریباً زمانی که جینی ۲۰ ماهه شد، پدرش در نتیجهٔ تصوری که در مورد او داشت، تصمیم گرفت جینی را از اجتماع دور نگه دارد، بنابراین از آن زمان تا سن ۱۳ سال و هفت ماهگی او را در اتاقی دربسته تنها نگه داشت. در تمام این مدت جینی را به یک توالت کودک میبست یا او را در گهوارهای میگذاشت در حالیکه دست و پاهایش کاملاً بسته بود و همه را از تعامل با او منع و تقریباً هر نوع انگیزشی را از او سلب کرده و او را با سوء تغذیهٔ شدید رها کرده بود.[4][5][6] وسعت انزوای او مانع از قرار گرفتن او در معرض کافی زبان شد و در نتیجه، او در دوران کودکی حرف زدن را یادنگرفت. در ۴ نوامبر ۱۹۷۰، مقامات رفاه کودکان لس آنجلس از آزار او خبردار شدند.[1][4][7]
جینی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۹۵۷ آرکادیا، کالیفرنیا، ایالات متحده |
شناختهشده برای | قربانی کودکآزاری شدید و موضوع پژوهش در اکتساب زبان |
در سالهای اولیهٔ پس از پیدا شدن جینی، زندگی اولیه و وضعیت او مورد توجه قرار گرفت. روانشناسان، زبانشناسان و دیگر دانشمندان به موضوع جینی توجه زیادی کردند. وضعیت انزوای تقریباً کامل او موقعیت منحصربهفردی برای مطالعهٔ بسیاری از جنبههای رشد انسان را فراهم میکرد. پس از مشخص شدن این مطلب که جینی هنوز زبان نیاموخته است، زبانشناسان جینی را به عنوان فرصتی در نظر گرفتند که میتوانستند با استفاده از آن بینش بیشتری در مورد مراحل کسب مهارتهای زبانآموزی بدست آورده و نظریهها و پیشبینیهای خود را در مورد دوره بحرانی که انسانها طی آن درک و استفاده از زبان را یادمیگیرند، آزمایش کنند. در تمام مدتی که دانشمندان در مورد جینی مطالعه میکردند، او بهطور کلی از نظر ذهنی و روانی پیشرفت قابل توجهی داشت. چند ماه پس از کشف شدن، مهارتهای غیرکلامی جینی بهطور استثنایی گسترش یافته بود و به تدریج تعدادی از مهارتهای اجتماعی اساسی را آموخت، اما حتی در پایان مطالعه موردی او توسط دانشمندان، هنوز بسیاری از ویژگیهای رفتاری مشخصه انسان غیراجتماعی را نشان میداد. او همچنین در تمام مدتی که مورد آزمایش قرار داشت به یادگیری و استفاده از مهارتهای زبان ادامه داد، اما سرانجام نتوانست زبان مادری را بهطور کامل بیاموزد.[8][9][10]
سرانجام مقامات اجازه فرستادن جینی به بیمارستان کودکان لس آنجلس را دادند، در آن جا گروهی از پزشکان و زبانشناسان چند ماه مسئولیت مواظبت از او را بر عهده داشتند، و ترتیب چگونگی زندگی آیندهٔ او موضوع بحث و جدل طولانیمدت بود. در اواخر ژوئن ۱۹۷۱، او بیمارستان را ترک کرد تا با معلمی که در بیمارستان داشت زندگی کند، اما یک ماه و نیم بعد، مقامات او را نزد خانوادهٔ دانشمندی بردند که پژوهش در مورد او را هدایت میکرد، جینی تقریباً چهار سال با او زندگی کرد. بهزودی پس از رسیدن به سن هجده سالگی، در اواسط ۱۹۷۵، جینی پیش مادرش برگشت، ولی پس از چند ماه، او اظهار کرد که نمیتواند از جینی مراقبت کافی داشته باشد. مسئولان سپس او را به جایی که اولین سری از مؤسسات ویژهٔ معلولان بزرگسال محسوب میشد منتقل کردند، و افرادی که آنجا را اداره میکردند تقریباً او را از تمام افرادی که میشناخت و موجب اذیت و آزار شدید جسمی و روحی او شده بودند دور کردند.[4][5][11] در نتیجه، سلامت جسمی و روحی او به شدت کاهش یافت، و مهارتهای تازه و مهارتهای رفتاری او به سرعت پس رفت.[4][5]
در ژانویه ۱۹۷۸، مادر جینی ناگهان تمام مشاهدات علمی و آزمایش روی جینی را قدغن کرد، و پس از آن تاریخ اطلاعات بسیار کمی در مورد وضعیت او وجود دارد. تا ژوئیه ۲۰۱۶، محل سکونت او نامشخص بود، گرچه اعتقاد بر این بود که تحت نظارت مسولان کالیفرنیا زندگی میکند.[4][12][13]
روانشناسان و زبانشناسان همچنان در مورد او بحث میکنند، و علاقه قابل توجه دانشگاهی و رسانهای به پیشرفت او و روشهای تیم پژوهشی وجود دارد. بهویژه، دانشمندان جینی را با ویکتور مقایسه کردند، ویکتور کودک وحشی فرانسوی بود که در قرن نوزدهم موضوع مطالعه در مورد تأخیر در توسعه روانی و یادگیری دیرهنگام زبان قرار گرفت.[5][14][15]