حسن رشدیه
نخستین بنیان گذار شیوۀ امروزی آموزش ابتدایی در ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
میرزا حسن تبریزی (زاده ۷ فروردین ۱۲۳۹/ ۵ رمضان ۱۲۷۶ در تبریز - درگذشته ۲۱ آذر ۱۳۲۳/ ۲۵ ذیحجه ۱۳۶۳ در قم)[1][2][3] مشهور به رُشدیه از پیشگامان جنبش فرهنگی ایران بود. وی بنیانگذار مدارس نوین در تبریز و دومین مدرسه در تهران (بعد از دارالفنون) بود، او را پدر فرهنگ جدید ایران نامیدهاند.[4] وی در سالهای جنبش مشروطه، در میان اعضای انجمن باغ میکده قرار داشت.[5][6]
میرزا حسن تبریزی رشدیه | |
---|---|
زادهٔ | ۵ رمضان ۱۲۷۶ ۷ فروردین ۱۲۳۹ تبریز،آذربایجان |
درگذشت | ۲۱آذر ۱۳۲۳ (۸۴ سال) قم |
آرامگاه | قبرستان نو واقع در قم |
شناختهشده برای | از پیشقدمان نهضت فرهنگی ایران در سده قبل نخستین مؤسس مدارس جدید در تبریز و تهران |
عنوان | پدر فرهنگ جدید ایران |
همسر(ها) | علویه رشدیه |
فرزندان | شهناز آزاد |
والدین | ملا مهدی سارا خانم شقاقی |
حاجی میرزا حسن رشدیه با توصیه و مشورت پدرش که از روحانیان بود تصمیم گرفت که به جای رفتن به نجف و خواندن درس طلبگی روانه استانبول و مصر و بیروت گردد و آموزگاری نوین را یاد بگیرد.
او به بیروت رفت و در آن جا سبک نوین آموزش الفبا و دروس جدید مانند حساب و هندسه و تاریخ و جغرافیا را آموخت. سپس در تفلیس مشغول به کار شد.[7]
هنگام بازگشت ناصرالدین شاه از سفر فرنگ، رشدیه طرحهای آموزشی خود را ارائه کرد و شاه او را مأمور کرد که به ایران آمده و همین سبک را در شهرهای ایران راهاندازی کند.
او پدر شهناز آزاد بود.[8] یک محله اعیاننشین در شمال شرق تبریز در جنب بلوار باغمیشه به افتخار وی، شهرک رشدیه نامگذاری شدهاست.
یاد بعضی نفرات، روشنم میدارد | ||
اعتصام یوسف | ||
حسن رشدیه | ||
قوتم میبخشد | ||
راه میاندازد، و اجاق کهن سرد سرایم | ||
گرم میآید از گرمی عالی دمشان | ||
یاد بعضی نفرات | ||
رزق روحم شدهاست. وقت هر دلتنگی | ||
سویشان دارم دست | ||
جراتم میبخشد. روشنم میدارد… | ||