درایو حالت جامد
From Wikipedia, the free encyclopedia
درایو حالتجامد (به انگلیسی: Solid State Drive) یا اساسدی (به انگلیسی: SSD) یا حافظهٔ پایدار تراشهای که به درایو حالتجامد یا درایو الکترونیکی نیز شناخته میشود ابزار حافظه رایانهای است که از تراشه برای ذخیرهسازی دائم دادهها استفاده میکند.
استفادهٔ فلش مموری | |
---|---|
معرفی شده توسط: | سندیسک |
تاریخ معرفی: | ۱۹۹۱؛ ۳۳ سال پیش (۱۹۹۱-خطا: زمان نامعتبر}}) |
ظرفیت: | ۲۰ مگابایت (فرم فاکتور ۲٫۵ اینچی) |
مفهوم اصلی | |
توسط: | استورج تکنولوژی کورپوریشن |
تصور شد: | ۱۹۷۸؛ ۴۶ سال پیش (۱۹۷۸-خطا: زمان نامعتبر}}) |
ظرفیت: | ۴۵ مگابایت |
تا تاریخ ۲۰۱۹[بروزرسانی] | |
ظرفیت: | تا ۱۰۰ ترابایت |
درایو حالت جامد یا به عبارتی همان اساسدی (SSD) توانسته جایگزین مناسبی برای درایو دیسک سخت (Hard Disk Drive) (حافظهٔ پایدار گَردان) یا اچدیدی (HDD) شود. در واقع اساسدی حافظهٔ مبتنی بر حافظه فلش است که در مقایسه با اچدیدی برق کمتری مصرف میکند و از مقاومت بیشتری نیز برخوردار است. هارد دیسکها (HDD) (حافظهٔ پایدار گَردان) صفحاتی به نام پلاتر و هد دارند که این هد اطلاعات را از روی صفحات میخواند. بر خلاف آن، هیچکدام از اجزاء داخلی اساسدی در حال چرخش نیستند و یک حافظه فلش است که فوقالعاده محکم و بادوام است. در نتیجه در اثر سقوط از ارتفاع کاملاً مقاوم بوده و نسبت به اچدیدی دوام بیشتری دارد.
از آنجاییکه مزایای استفاده از اساسدی فلش قابل توجه است به لحاظ قیمت نیز با درایو دیسک سخت (HDD) کاملاً متفاوتند. از معایب اساسدی میتوان به حساس بودن ولتاژ ورودی آن گفت که بعضی مواقع با یک برق رفتگی ساده امکان این وجود دارد که همه اطلاعات یا حداقل یکی از درایوهای هارد اساسدی بهطور کامل حذف شوند؛ لذا بهتر است هیچگاه اطلاعات شخصی خود را در هارد اساسدی ذخیره نکنید.
نسل جدید حافظههای اساسدی، اساسدیهای M.2 nvme است که از لحاظ سرعت و خواندن و نوشتن و کارایی فوقالعاده هستند. بهطورکلی حافظه M.2 از درگاه PCIe استفاده نموده و سرعت آن تا ۶ گیگابایت در ثانیه میرسد.[1]