دورآگاهی
From Wikipedia, the free encyclopedia
دورآگاهی یا تلهپاتی (از عبارات یونانی τῆλε، تله به معنی "دور"، و πάθος، پاتوس یا -پاتیا به معنی "احساس، اشتیاق، ادراک، رنج، تجربه") است، که ادعا شده میتواند انتقال متناوب اطلاعات از یک شخص به شخص دیگر بدون استفاده از کانالهای حسی شناخته شده یعنی بدون استفاده از حواس پنجگانه انسانی یا تعامل بدنی و فیزیکی انتقال اطلاعات را انجام دهد.
این اصطلاح اولین بار در سال ۱۸۸۲ توسط دانشمند کلاسیک فردریک دبلیو. ایچ. مایرز بنیانگذار جامعه تحقیقات روان (SPR) ابداع شد[1] و محبوبیت بیشتری نسبت به عبارت قبلی انتقال فکر داشت.[2][3]
آزمایشهای تلهپاتی از نظر تاریخی به دلیل عدم کنترل مناسب و فقدان تکرارپذیری مورد انتقاد قرار گرفتهاست. هیچ مدرک و دلیل قانعکنندهای مبنی بر وجود توانایی دورآگاهی وجود ندارد و جامعهٔ علمی بهطور کلی موضوع را شبهعلمی میدانند.[4][5][6][7]