دکامرون
دژکام / From Wikipedia, the free encyclopedia
دکامرون اثر جووانی بوکاچیو نویسندهٔ قرن ۱۴ میلادی ایتالیایی است که از ۱۰۰ داستان تشکیل میشود.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
نویسنده(ها) | جووانی بوکاچیو |
---|---|
عنوان اصلی | 'Decamerone' |
کشور | ایتالیا |
زبان | ایتالیایی (گویش فلورانسی) |
گونه(های) ادبی | داستان قاب، رمان کوتاه |
ناشر | فیلیپو و برناردو جیونتی |
انتشار به انگلیسی | ۱۸۸۶ |
شماره اوسیالسی | 58887280 |
853.1 | |
کتابخانه کنگره | PQ4267 |
بوکاچیو این کتاب را به سبک هزار و یک شب نگاشته و مواد خام این قصهها را از افسانههای یونانی، رومی و کشورهای مشرق زمین و گاه از زندگی روزمره مردم گرفتهاست. او این کتاب را بلافاصله پس از شیوع طاعون سال ۱۳۴۸ در فلورانس نوشت.
چارچوب اصلی دکامرون را هفت زن و سه مرد تشکیل میدهند، که برای گریز از بلای طاعون، فلورانس را ترک کرده به خانههای ییلاقی اطراف شهر پناه میبرند و در آن جا برای این که ذهن خود را از این واقعه منحرف کنند به قصهگویی برای یکدیگر میپردازند و چون خُلق و خوی داستانگویان متفاوت است داستانها دارای گیرایی و تنوع بسیار است و از مجموع آنها اوصاف شاعرانه، عبرتآموز و غمانگیز اما لطیف و شاعرانه فراوان به چشم میخورد. چون نویسنده واقف به روح بشری و اشخاص داستان بوده، همه قهرمانهای آن زنده و پر از شور زندگی هستند حتی جانوران داستانهای دکامرون.
دکامرون یک اثر تمثیلی قرون وسطایی است که بیشتر به خاطر داستانهای هرزهٔ عشقی در تمامی انواع ممکن شهوانی و غمانگیز آن شناخته شدهاست. موضوعات دیگر مانند شوخی و بذلهگویی، جوکهای عملی و تشویق به زندگی دنیوی از دیگر اجزای ساختاری آن میباشند. فرای سرگرمی و شهرت ادبی، دکامرون یک سند مهم تاریخی از زندگی در قرن چهاردهم بوده و نویسندگان بعدی مانند جفری چاسر را مورد تأثیر قرار دادهاست. این کتاب بعدها در ادبیات برخی کشورها از جمله انگلستان مورد اقتباس و تقلید قرار گرفت. بسیاری از نویسندگان از جمله شکسپیر از قصههای آن در نوشتن نمایشنامههای خود استفاده کردهاند.