ساختار و گستره صخرههای مرجانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
ساختار و گستره صخرههای مرجانی، اولین قسمت زمینشناسی سفر اچاماس بیگل تحت فرماندهی فیتزروی کاپیتان نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا، در طول سالهای ۱۸۳۲ تا ۱۸۳۶ (به انگلیسی: The Structure and Distribution of Coral Reefs)، به عنوان تکنگاشت چارلز داروین در سال۱۸۴۲ منتشر شد و دربارهٔ نظریهاش در مورد تشکیل آبسنگهای مرجانی و آبسنگهای حلقوی است. او در طول سفر بر اچاماس بیگل در حالی که هنوز در آمریکای جنوبی بود، پیش از دیدن جزیره مرجانی، به این ایده رسید و آن را در حالی که کشتی اچاماس بیگل در حال عبور از اقیانوس آرام بود نوشت و در نوامبر ۱۸۵۵ دست نوشتهاش را تکمیل کرد. در آن زمان علاقهٔ علمی زیادی به چگونگی شکلگیری صخرههای مرجانی داشت و یکی از اهداف مهم سفر دریایی کاپیتان دریاسالار رابرت فیتزروی جستجوی یک آبسنگ حلقوی بود. برای دستیابی به این هدف فیتزروی جزایر کیلینگ را برای جستجو انتخاب کرد.نتایج حاصل از نظریه داروین، مبنی بر اینکه تشکیل انواع مختلف آبسنگهای مرجانی و آبسنگهای حلقوی را میتوان بوسیله بالاآمدگی و فرونشست بخشهای وسیعی از پوسته زیر اقیانوسها توضیح داد، حمایت میکند.[1]
این کتاب اولین جلد از سه کتابی بود که داروین در مورد زمینشناسی که در طی سفر در مورد آن پژوهش کرده بود نوشت و بهطور گسترده به عنوان کار علمی مهمی که در آن همهٔ مشاهدات ممکن در این موضوع مهم ارائه میشود، شناخته شدهاست.[1] در ۱۸۵۳، داروین به خاطر این رساله و کار پژوهشیاش روی کشتیچسبها مدال سلطنتی انجمن سلطنتی را دریافت کرد.[2] نظریه داروین که معتقد است صخرههای مرجانی در اثر فرونشست پوستهٔ جزایر و مناطق اطراف آنها شکل گرفتهاند بوسیله تحقیقات مدرن تأیید شدهاست؛ و دیگر مورد بحث نیست، در حالی که دلیل بالاآمدگی و فرونشست بخشهایی از پوسته هنوز هم به عنوان موضوعی مورد بحث باقی ماندهاست.[3]