سرعت فیلم
From Wikipedia, the free encyclopedia
سرعت فیلم یا ایزو عددی است که جهت اندازهگیری حساسیت فیلم عکاسی یا حسگرهای الکترونیکی استفاده میشود. در دوربین آنالوگ هرچه حساسیت فیلم بیشتر باشد نیاز به نور کمتری خواهد بود ولی کیفیت عکسها نیز کاهش پیدا میکند. در دوربین دیجیتال، حساسیت دوربین، مقدار تقویت خروجی حسگر را تعیین میکند؛ هرچه خروجی بیشتر تقویت شود، نیاز به نور کمتر خواهد بود ولی افزایش تقویت، باعث افزایش نویز و در نتیجه کاهش کیفیت میشود. [1]
فیلمهایی که حساسیت کمی به نور دارند نیاز به زمان نوردهی بیشتری دارند و فیلمهای حساسیت پایین نامیده میشوند. عکس این فیلمها، فیلمهایی هستند که حساسیت بیشتری به نور دارند. با این فیلمها برای گرفتن عکسی مشابه با فیلمهای حساسیت پایین زمان نوردهی کمتری لازم است. حساسیت فیلم بر اساس دو استاندارد دیآیان و ایاسای سنجیده میشود.
معمولاً از فیلمهای حساسیت بالا برای عکسبرداری از اشیا متحرک و در محیطهایی با نور کم استفاده میشود. کیفیت عکسی که با فیلم حساسیت پایین گرفته میشود بهتر است. به تفاوت دو عکس پایین توجه کنید:
حساسیت فیلم: ۱۰۰، زمان نوردهی: یک سیصد و پنجاهم ثانیه حساسیت فیلم: ۱۶۰۰، زمان نوردهی: یک چهارهزارم ثانیه - مقایسهای بین دو پرونده: برشی از هر دو عکس در حالت بزرگنمایی صد در صد. عکس بالا با حساسیت ۱۰۰ گرفته شده و عکس پایین با حساسیت ۱۶۰۰.