سنگنوشته بوگوت
From Wikipedia, the free encyclopedia
سنگ نوشته بوگوت ( مغولی: Бугут) یک کتیبه چند زبانه است که برای اولینبار در ایخ-تامیر در استان آرخانگای مغولستان کشف شد. قدمت این کتیبه به سال ۵۸۴ می رسد پس از میلاد و به تاسپار خاقان (حکومت ۵۷۲–۵۸۱) چهارمین خاقان خاقانات ترک تقدیم شد. این کتیبه به شکل یک استوانه تاریخی با تاج گرگ است ۱۹۸ سانتیمتر ارتفاع که روی پایه لاک پشت ۴۷ سانتی متر ارتفاع قرار دارد. در سمت چپ و جلو، سمت راست و چپ، سنگ نوشتهای سغدی با الفبای سغدی نوشته شده است. پشت آن نیز سنگ نوشتهای احتمالاً روآنروانی است که با خط براهمی نوشته شده است. [1] محل اصلی کتیبه در ساحل غربی رودخانه بایانتسگان، یکی از شاخههای رودخانه شمالی تامیر، شواهدی از یک مجموعه دیواری را نشان می دهد. خاکریز دیوار ۵۹ متر در ۳۰ متر با خندق داخلی به عرض ۴.۵ متر و عمق ۲ متر است. در مرکز مجموعه محصور شده معبدی قرار داشت که ستون های چوبی و کاشی های سقف آن هنوز روی زمین نمایان بود. فقط چند تکه آجر پیدا شد. خود کتیبه در داخل دیوارها بر روی سکوی مربعی به ابعاد ۷.۵x۷.۵ متر ساخته شده از سنگ های لایهای یافت شد.[2]