سیاستهای اقتصادی رضاشاه
سیاستها و اقدامات اقتصادی رضاشاه / From Wikipedia, the free encyclopedia
سیاستهای اقتصادی رضاشاه شامل تغییرات گستردهای در کشوری بود که سالها جز بینظمی ندیدهبود. نیاز به گسترش بازرگانی و تهدیدهای احتمالی از سوی انگلیس و شوروی، رضاشاه را به گسترش روابط تجاری با آلمان نازی در دههٔ ۱۹۳۰ سوق داد.[1]
رضاشاه نخستین پادشاه ایرانی پس از دوران هخامنشیان بود که یک ارتش دائمی را برای کشورش، سازمان داد.[2] چیزی که به امنیت ایران و زیرساخت اقتصادی آن، انجامید. ساخت نخستین زیرساختهای همگانی مدرن ایران همچون نیروگاه، کارخانههای نوین، سیستم ترابری جدید، سیستم ارتباطات انسانی، نهادهای مالی و ادارات نیز در همین دوره انجام شد. فناوری نیز در بسیاری از عرصهها، حتی کشاورزی، دخیل گشت.[2]
رضاشاه به بسط و توسعهٔ اقتصادی ایران توجه خاصی داشتهاست و برای آن، اولویت قائل میشد. دوران وی، دوران شور ملی ایران در زمینهٔ توسعهٔ اقتصادی است. در دورهٔ پادشاهی رضاشاه، بخش خصوصی ایران، بیشتر درگیر صنایع کوچک و بازرگانی شد. حکومت وی، مقبولیتش را در نوسازی اقتصادی کشور و زندهسازی ملیگرایی ایرانی افزون بر سفارش بر دیوانسالاری و نیروهای نظامی جستوجو کردهاست. دولت آن دوره نیز با فراهمسازی امنیت و گزینش سیاست اقتصاد ارشادی، در زمینهٔ توسعه گام برداشت؛ هرچند که این کار، بر اساس تصمیم و ارادهٔ شخصی رضاشاه به اجرا درمیآمد. در دوران وی همچنین پابهپای پیشرفتهای صنعتی، اجرای برنامههای گسترش بخش کشاورزی و دامداری ایران نیز صورت گرفت. عمران و شهرسازی نیز مورد توجه ویژه بود تا چهرهای مدرن به ایران داده شود.
امور مالی و پولی نیز مورد توجه قرار گرفتند و بانک ملی ایران انحصار انتشار اسکناس را بهدستآورد و ایران توانست بر سیاست پولی خود، حاکمیت پیدا کند. در سال ۱۹۳۲ نیز ضرابخانهٔ شاهی گشایش یافت و ضرب سکه نیز در سلطهٔ ایران قرار گرفت.