عبدالله بن عباس
یکی از بزرگترین محققان نسل اول امت اسلامی / From Wikipedia, the free encyclopedia
عبدالله بن عباس (مختصراً ابنعباس) ملقب به ابوالعباس، حبر الامة (دانشمند امت) یا بحر (اشاره به علم زیادش از حدیث) از بزرگترین محققان نسل اول امت اسلامی است. او پدر علم تفسیر قرآنی است. با پیدا شدن ضرورت نوشتن قرآن و تغییر و دگرگونی در ساختار امت اسلامی، یکی از مهمترین و متخصصترین کاتبان قرآن بود که مأمور به انجام این کار شد. عبدالله بن عباس به همراه فرمانده فتوحات «سعید بن عاص» در طبرستان ایران حضور داشت.
عبدالله ابنعباس عربی: عبدالله ابنعباس | |
---|---|
عنوان(ها) | حبر الأمه |
نامهای دیگر | حبر، (دکتر)؛ بحر، (دریا) |
اطلاعات شخصی | |
زاده | عبدالله ابن عباس ۶۱۹ میلادی |
درگذشته | ۶۸۷ میلادی |
دین | اسلام |
قومیت | عرب |
ایده(های) برجسته | تفسیر قرآن |
نامهای دیگر | حبر، (دکتر)؛ بحر، (دریا) |
پیشه | متخصص در تفسیر با تمرکز بر قرآن و سنت، حدیث و تفسیر[1] در طول دوران طلایی اسلام |
رهبر مسلمان | |
استادان | محمد |
همسر(ها) | زهرا بنت مشره و یک متعه |
فرزندان | پسران: عباس، علی بن عبدالله، محمد، عبیدالله، فضل و سعد دختران: لبابه و اسما (مادر دومی متعه بود) |
والدین |
|