عروسی فیگارو
From Wikipedia, the free encyclopedia
عروسی فیگارو یا ازدواج فیگارو (به ایتالیایی: Le nozze di Figaro) یک اپرا بوفا در چهار پرده میباشد که در سال ۱۷۸۶ موسیقی آن توسط ولفگانگ آمادئوس موتسارت ساخته شدهاست. داستان این اپرا برگرفته از نمایشنامه ازدواج فیگارو یا یک روز شلوغ نوشتهٔ پیر بومارشه است که لرنزو دا پونته آن را به صورت اپرانامه درآورده است.[1][2] نمایشنامه ازدواج فیگارو، دومین بخش از سه قسمت نمایش فیگاروست؛ که قبل از آن آرایشگر شهر سویل و به دنبال آن مادر گناهکار میباشد. در نمایش اول، آرایشگر سویل، داستان از یک مثلث عشقی بین «کنت آلماویوا» یک نجیبزاده اسپانیایی، دختری به نام «رزینا» و «دکتر بارتولو»، سرپرست رزینا، حکایت میکند؛ که در نهایت با کمک فیگارو آرایشگر کنت در آن زمان، رزینا و کنت با هم ازدواج میکنند.
عروسی فیگارو | |
---|---|
ولفگانگ آمادئوس موتسارت | |
سبک | اپرا |
نام اصلی | Le nozze di Figaro |
نویسنده اپرانامه | لرنزو دا پونته |
زبان | ایتالیایی |
بر پایه | عروسی فیگارو (نمایشنامه) اثر پیر بومارشه |
نخستین اجرا | ۱ مه ۱۷۸۶ (۱۷۸۶-05-۰۱) بورگتئاتر، وین |
داستان اپرای عروسی فیگارو، متعاقب آرایشگر شهر سویل، از آنجایی آغاز میشود که بعد از گذشت چند سال از ازدواج کنت و کنتس (رزینا)، فیگارو با خدمتکار کنتس به نام «سوزانا» نامزد میشوند. کنت هم که حالا از همسر خود دلزده شده، چشم به سوزانا دوخته و تصمیم دارد از حق فئودالی خود استفاده کند. در آن زمان، کنت بنا بر حق فئودالی خود اجازه داشته با دوشیزگان خدمتگزار در قصر، در شب عروسیشان و قبل از شوهر قانونی آنها، همبستر شود.[3]