فلج بل
From Wikipedia, the free encyclopedia
فلج بل (به انگلیسی: Bell's palsy) در اثر فلج عصب زوج هفتم مغزی یا عصب صورتی رخ میدهد. در این حالت عضلات صورت به صورت ناگهانی و بهطور موقت فلج میشوند، اغلب تنها یک طرف صورت را گرفتار میکند. درگیری عصب صورتی معمولاً به تنهائی یک بیماری نیست بلکه علامتی از یک بیماری دیگر است مانند عفونت، آسیب یا تومور عصب صورتی. فلج خودبخودی عصب فاسیال بدون شواهد سایر بیماریها، فلج ایدیوپاتیک بل نامیده میشود. اگرچه دلایل زیادی وجود دارد که نشان میدهد فلج بل دارای یک مکانیسم ایمنی التهابی ویروسی است. این بیماری در هر گروه سنی رخ میدهد ولی در ۴۰–۲۰ سالگی شایع تر است. در یک جمعیت صدهزار نفری سالانه ۲۰–۱۰ مورد از آن رخ میدهد.
فلج بل (Bell's palsy) | |
---|---|
بیمار مبتلا به فلج بل در ناحیه راست صورت (بیمار قادر به نشان دادن دندانها در بخش راست نیست). | |
تخصص | عصبشناسی |
فراوانی | 1.5% |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
آیسیدی-۱۰ | G51.0 |
آیسیدی-۹-سیام | 351.0 |
دادگان بیماریها | 1303 |
مدلاین پلاس | 000773 |
ئیمدیسین | emerg/۵۶ |
پیشنت پلاس | فلج بل (Bell's palsy) |
سمپ | D020330 |
علائم فلج بل شامل ضعف در یک طرف صورت، انقباضات کوتاهمدت عضلانی، افتادگی پلک و لب، اشکریزش و سرازیر شدن آب دهان در طرف مبتلا، خشکی چشم، خشکی دهان، اختلال چشایی، مشکل در مکیدن پستان توسط نوزاد و لبخند کج میباشد.
این فلج نوعی فلج عصب صورت بوده و نام آن با نام چارلز بل گره خوردهاست.