فلج فوق هستهای پیشرونده
From Wikipedia, the free encyclopedia
فلج فوق هستهای پیشرونده (به انگلیسی: Progressive supranuclear palsy) به اختصار PSP، یک بیماری زوالدهنده عصبی با شروع در دوران پیری است که شامل تخریب تدریجی و مرگ بخشهای خاصی از مغز مشخص میشود. این بیماری منجر به علائمی از جمله اختلال در تعادل، کند شدن حرکت، مشکل در حرکت چشمها و اختلال شناختی میشود. PSP ممکن است با سایر انواع تخریب عصبی مانند بیماری پارکینسون، زوال عقل پیشانی-گیجگاهی و بیماری آلزایمر اشتباه گرفته شود. علت این بیماری نامشخص بوده اما تجمع پروتئین تاو در نورونهای مغز یکی از نشانهها و دلایل اصلی وقوع آن است. در حال حاضر این بیماری لاعلاج بوده و داروهایی مانند لوودوپا و آمانتادین تنها میتوانند در بهبود برخی از علائم بیماری (نه خود بیماری) مفید باشند.
فلج فوق هستهای پیشرونده | |
---|---|
نامهای دیگر | سندرم استیل-ریچاردسون-اولزفسکی، زوال عقل فرونتومپورال همراه با پارکینسونیسم |
نمای ساژیتال اسکن CT/MRI آتروفی مغز میانی را با حفظ حجم پل مغز نشان میدهد. این ظاهر را «علامت مرغ مگس خوار» یا «علامت پنگوئن» نامیدهاند. همچنین، آتروفی تکتوم، به ویژه کولیکولهای فوقانی دیده میشود. این یافتهها تشخیص فلج فوق هسته ای پیشرونده را نشان میدهد.[1] | |
تخصص | نورولوژی |
نشانهها | اختلال در تعادل، آهسته شدن حرکات، مشکل در حرکت چشم، زوال عقل |
دورهٔ معمول آغاز | ۶۰–۷۰ سالگی |
علت | ناشناخته |
تشخیص افتراقی | بیماری پارکینسون، دژنراسیون کورتیکوبازال، FTDP-17، بیماری آلزایمر |
درمان | دارودرمانی، فیزیوتراپی، کاردرمانی |
دارو | لوودوپا، آمانتادین |
پیشآگهی | کشنده (معمولا ۷ تا ۱۰ سال پس از تشخیص) |
فراوانی | ۶ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
پیشنت پلاس | فلج فوق هستهای پیشرونده |
PSP حدود شش نفر را در هر ۱۰۰٬۰۰۰ تحت تأثیر قرار میدهد.[2] اولین علائم معمولاً در سن ۶۰ تا ۷۰ سالگی رخ میدهد. احتمال ابتلا به این بیماری در مردان کمی بیشتر از زنان است.[2] هیچ ارتباطی بین PSP و نژاد، طبقه یا شغل خاصی یافت وجود ندارد.[2]