فهرست سلاطین ممالیک مصر
From Wikipedia, the free encyclopedia
سلطنت مملوک، یا ممالیک مصر، نام حکومتی بود که در سال ۶۴۸ هجری قمری (١٢۵٠م) توسط مملوکان سلطان ایوبی، الصالح ایوب، پایهگذاری و جایگزین ایوبیان در مصر شد. پایتخت این دولت در قاهره قرار داشت و در اوج اقتدار خود شامل مصر، شام، بخشهایی از آناتولی، شمال بینالنهرین و حجاز میشد. سلطنت ممالیک با هجوم امپراتوری عثمانی به رهبری سلطان سلیم یکم در سال ٩٢٢ هجری قمری (١۵١٧م) به پایان رسید.
سلاطین سلطنت مملوک | |
---|---|
جزئیات | |
نخستین پادشاه | عزالدین آیبک |
واپسین پادشاه | طومان بای دوم |
آغاز پادشاهی | ۶۴۸ ق / ١٢۵٠ م |
پایان پادشاهی | ٩٢٢ ق / ١۵١٧ م |
سکونتگاه رسمی | قاهره |
در طول تاریخ، ۴۸ فرد به تخت سلطنت ممالیک رسیدند. گرچه برخی سلاطین چندین بار به قدرت رسیدهاند (محمد بن قلاوون سه بار، الناصر حسن بن محمد بن قلاوون، ظاهر سیفالدین برقوق و الناصر فرج دو بار). تاریخ سلطنت ممالیک به دو دوره بحری و برجی تقسیم میشود. ۲۴ سلطان بحری بیشترشان مملوکان ترکتبار بودند و ۲۴ سلطان برجی اکثراً از مملوکان چرکستبار به شمار میرفتند. نخستین سلطانی که از مملوکان بحری برخاست رکنالدین بیبرس بود. با آن که عموماً سه سلطان قبلی، یعنی آیبک، فرزندش نورالدین علی و سیفالدین قطز، جزء ممالیک بحری به شمار میروند، اما در حقيقت جزء مملوکان بحری نبودند.[1] ممالیک برجی با ظهور ظاهر سیفالدین برقوق در سال ٧٨۴ ق / ١٣٨٢ م قدرت سلطنت ممالیک را بدست گرفتند. یکی از سلاطین مملوکی، المستعین، علاوه بر منصب سلطانی، منصب خلافت را هم بر عهده داشت و مدتی توسط امیران برجی به قدرت رسید.[2]