قالبگیری انتقالی
From Wikipedia, the free encyclopedia
قالبگیری انتقالی (به انگلیسی: Transfer molding) نوعی فرایند سخت است که در آن، مواد ریختهگری با فشار به داخل قالب وارد میشود. قالبگیری انتقالی با ریختهگری تحت فشار متفاوت است و در آن قالب محدود تر است، ضمن آن که دقت ابعادی بیشتر و تماس با محیط کمتر است. در مقایسه با قالبگیری تزریقی، قالبگیری انتقالی برای پر کردن یکنواخت حفرههای قالب نیازمند فشار بیشتری است. این کار، اجازه میدهد که نیروی بیشتری به تار و پود الیاف داده شود تا کاملاً به وسیله رزین پر شود. علاوه بر این، بر خلاف قالبگیری تزریقی، حالت اولیه مواد مورد استفاده در این روش باید جامد باشد. این نکته موجب شدهاست که هزینه تجهیزات مورد استفاده و وابستگی فرایند به زمان کمتر شود، اما زمان پر شدن قالب در فرایند انتقالی ممکن است بیشتر از فرایند تزریقی شود.[1]
ریختهگری انتقالی یک روش ریختهگری است که در آن مواد در حالت تقریباً جامد توسط فشار مجبور میشوند شکل قالب را بگیرند. تفاوت ریختهگری انتقالی و ریختهگری فشاری در این است که در حالت فشاری دو کفه قالب باز و حفره قالب محصور نیست ولی در حالت انتقالی حقره قالب محصور شده و مواد به داخل حفره فشار داده میشوند؛ که این عمل باعث باعث میشوند تا تلورانس ابعادی محصول نهایی کمتر باشد. در مقایسه با ریختهگری تزریقی این روش نیاز به فشار بالاتری دارد و همین ویژگی باعث میشود دیوارهها راحتتر توسط رزین پر شود. علاوه بر این برخلاف ریختهگری تزریقی مواد اولیه در حالت ابتدایی به صورت جامد میباشند و این باعث میشود که تجهیزات لازم برای این فرایند هزینه کمتری را نسبت به دیگر فرایندها بخواهند؛ و بهطور کلی زمان این فرایند نسبت به فرایند تزریقی بیشتر و آرامتر است.[2]