مبارزات آزادی بیان
From Wikipedia, the free encyclopedia
مبارزات آزادی بیان (انگلیسی: Free speech fights) مبارزه برای آزادی بیان است، به ویژه مبارزاتی که کارگران صنعتی جهان در تلاش برای سازماندهی و آگاه کردن کارگران به کار بسته تا بتوانند صدای جمعشان را بازتاب دهند. در دوران جنگ جهانی اول در ایالات متحده، اعضای IWW (به نام وابیلها) درگیر مبارزه برای آزادی بیان در خصوص مسائل مربوط به کارگران شدند و با دنیای صنعتی در حال توسعه آن روز و همچنین حزب سوسیالیست ارتباط داشتند. وابیلها، همراه با گروههای رادیکال دیگر، اغلب با مخالفت (خشونتآمیز و غیره) به مبارزه با دولتهای محلی و به ویژه صاحبان کسبوکار برای برقرار آزادی بیان پرداختند[1]
IWW سازماندهی کارگران روزمزد (به ویژه در شهرهای غرب آمریکا) را که در کارهای بسیار فصلی مشغول به کار بودند به دست گرفته و با دیدار ایشان در خیابانها، مسائل معاصر را مورد بحث قرار میدادند و با گوش دادن به سخنرانان آگاهیها را بالا میبردند؛ در آن زمان، این روش بسیار محبوب سازمان بود. این حوادث اغلب با درگیری با پلیس هنگام برگزاری جلسات خیابانی و دستگیری آنها منجر میشد. بدتر از همه مبارزات آ زادی بیان در سانتیاگو کالیفرنیا بود زیرا IWW میزان قابل توجهی از آگاهی عمومی را به سمت خود جذب کرده بود، و همین موجب بروز خشم عظیم صاحبان قدرت علیه سازمانهای کارگری ای که توسط IWW سازماندهی شده بودند شد و این سازمان در مرکز افکار عمومی آمریکا قرار داد؛ و عاملی برای شدت خشونت توسط نیروهای ضد کارگری علیه IWW شد؛ این خشونتها شامل آدمربایی و به عنوان مثال قیر مالیدن به بدن بن ریتمن که یک پزشک و عاشق اما گلدمن بود.[2]
بهطور کلی، در مبارزه برای آزادی بیان هر حادثه ای ممکن بود به دلیل فعالیت رخ دهد. به عنوان مثال، جنبش آزادی بیان، که با درگیری ای در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد، جزو مبارزات آزادی بیان بهشمار میآید.[3]