معاهده سور
پیمانی میان نیروهای متفقین و امپراتوری عثمانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
معاهدهٔ سِور (به فرانسوی: Traité de Sèvres)، (به انگلیسی: Treaty of Sèvres) یا پیمان سور، معاهدهای بود که در روز ۱۰ اوت سال ۱۹۲۰ میلادی بین امپراتوری عثمانی که در جنگ جهانی اول در کنار امپراتوری آلمان و امپراتوری اتریش-مجارستان وارد جنگ شده بود و میان نیروهای پیروز متفقین یعنی (روسیه، بریتانیا و فرانسه) امضا شد. در آن هنگام، بریتانیاییها و فرانسویها تنگههای داردانل و بسفر و شهر استانبول را تصرف خود داشتند. پیمان سور موجب ظهور جنبش ملیگرایان تُرک شد. ملیگرایان تُرک و بخش اعظم نیروهای ارتش علیه سلطان محمد ششم دست به شورش زدند.
اطلاعات اجمالی نام بلند:, تاریخ امضا ...
نام بلند:
| |
---|---|
تاریخ امضا | ۱۰ اوت ۱۹۲۰ |
مکان امضا | سور، فرانسه |
شرط اجرا | تصویب شده توسط امپراتوری عثمانی و سه قدرتهای هم پیمان اصلی |
امضاکنندگان | قدرتهای اصلی امپراتوری عثمانی قدرتهای هم پیمان |
ضامن | دولت فرانسه |
زبانها | زبان فرانسوی، زبان انگلیسی، زبان ایتالیایی |
[[wikisource:Treaty of Sèvres}|Treaty of Sèvres}]] در ویکینبشته |
بستن
در اوت ۱۹۲۰ مفاد معاهده بدین صورت بود:
- کلیهٔ سرزمینهای عربنشین عثمانی از قلمرو آن جدا شدند؛
- استقلال پادشاهی حجاز به رسمیت شناخته شد؛
- پادشاهی ایتالیا در جنوبغربی آسیای صغیر به یک قلمرو نفوذ دست یافت. جزایر دودکانسا و رودس در دریای اژه به ایتالیا رسید و مابقی جزایر اژه نصیب پادشاهی یونان شدند؛
- تراکیهٔ شرقی و محدودهٔ اطراف ازمیر به یونان داده شد؛
- تنگههای بسفر و داردانل بینالمللی شده و سرزمینهای اطراف آنها غیرنظامی اعلام شدند؛
- یک جمهوری مستقل ارمنی (ارمنستان ویلسون) در ناحیهٔ آناتولی شرقی ایجاد شد؛
- نواحی کُردنشین شمال موصل با شرط دریافت خودمختاری در قلمرو امپراتوری باقی ماند و حق آن برای ارجاع تقاضای استقلال به جامعهٔ ملل طی یک سال به رسمیت شناخته شد.