ملامد
From Wikipedia, the free encyclopedia
ملامد، (عبری: מלמד מלמד , معلم) در زمان کتاب مقدس به معلم یا مربی مذهبی بهطور کلی اشاره میکرد (مثلاً در مزمور ۱۱۹:۹۹ و امثال ۵:۱۳)، اما در دوره تلمودی به ویژه در مورد معلم کودکان گفته میشد.[1] معادل آرامی آن مکره دردکه بود.
ملامدها توسط جامعه یهودی منصوب میشدند و مقررات خاصی وجود داشت که تعیین میکرد چه تعداد از فرزندان او میتواند تدریس کند و همچنین قوانینی در مورد انتخاب متقاضیان این شغل و اخراج یک ملامد وجود داشت.[1] این مقررات در دوره پس از تلمود تمدید و افزایش یافت.