واقعه سیاهکل
یورش مسلحانهٔ اعضای سازمان چریکهای فدایی خلق به پاسگاه ژاندارمری سیاهکل در بهمن ۱۳۴۹ / From Wikipedia, the free encyclopedia
قیام سیاهکَل ، جنبش سیاهکَل یا آن طور که اپوزیسیون شاه آن را می خواندند رستاخیز سیاهکل،[1] به یورش مسلحانهٔ سازمان چریکهای فدایی خلق ایران به پاسگاه ژاندارمری سیاهکل، شهرستان سیاهکل، استان گیلان در تاریخ ۱۹ بهمن سال ۱۳۴۹، گفته میشود. هدف از این عملیات آزاد کردن یکی از اعضای دستگیرشدهٔ این سازمان بود. در درگیریهای ابتدایی، چندین سرباز و نیروی مربوط به ژاندارمری و ارتش، به همراه دو چریک فدایی کشته شدند. بعد از این، ده نفر دیگر از چریکهای شرکتکننده در این یورش، دستگیر و سپس اعدام شدند.[2][3] بهنوشتهٔ یان ریشار و نیکی کدی، این رویداد، نخستین حرکت مسلحانه با اهداف سیاسی در تاریخ معاصر ایران بهشمار میرود.[2] از مجموع اعضای ۲۲نفریِ گروه جنگل، فقط ۵ نفر از آنها باقی ماندند که در ۱۸ فروردین ۱۳۵۰ در یک دادگاه انقلابی خودخوانده در تهران دست به محاکمه و ترور رئیس دادرسی ارتش، سپهبد فرسیو، زدند.[4]
واقعه سیاهکل | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از وقایع منتهی به انقلاب ایران | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
سازمان چریکهای فدایی خلق ایران | دولت ایران | ||||||
واحدهای درگیر | |||||||
گروه جنگل |
ارتش شاهنشاهی شهربانی ساواک | ||||||
قوا | |||||||
۱۳ | نامعلوم | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
۲ کشته، ۱۱ اعدامی | ۳ کشته |