اقلیم قارهای مرطوب
From Wikipedia, the free encyclopedia
اقلیم قارهای مرطوب در سامانه طبقهبندی اقلیمی کوپن با پیشوند D و حرف سوم a یا b نمایش داده میشود. ویژگی این اقلیم داشتن اختلاف دمای بسیار میان فصلها و داشتن تابستانهای گرم یا داغ و اغلب مرطوب و زمستانهای سرد و گاهی خشن است.
در بیشتر مناطق این اقلیم بارش در طول سال نسبتاً متوازن بوده و در همهٔ فصلها بارش به اندازه بسنده وجود دارد، ولی برخی نقاط ممکن است گاهی دچار کاهش بارش در فصل زمستان شده یا حتی دچار خشکسالی زمستانی شوند. بارش برف در همهٔ مناطق روی میدهد و در بیشتر این مناطق در میانهٔ زمستان معمول تر از بارش باران است. در مناطقی که بارش باران زمستانهٔ کافی وجود دارد اغلب عمق برف نشسته بر روی زمین بسیار است. بیشتر بارندگیهای تابستانی اغلب با طوفان تندری همراه هستند و در اثر نفوذ سیستم گرمسیری پدید میآیند. گرچه سطح رطوبت اغلب در اقلیم قارهای مرطوب بالا است، ولی واژهٔ «مرطوب» در این نام به این معنی نیست که سطح رطوبت الزاماً باید در این اقلیم بالا باشد، بلکه به این معنی است که این اقلیم آن اندازه خشک نیست که در طبقهٔ خشک و نیمهخشک جای بگیرد. مناطق بسیار کمی در این اقلیم هستند که در مقولهٔ Dsa یا Dsb جای میگیرند. معمولاً این مناطق چسبیده به اقلیم مدیترانهای هستند، جایی که زمستانهای سردتر به خاطر ارتفاع بالا مانع از این میشود که این مناطق جزء اقلیم مدیترانهای قرار گیرند.
اقلیم قارهای مرطوب معمولاً بالای عرض جغرافیایی ۴۰ درجه، در مرکز و شمال شرقی آمریکای شمالی، اروپا و آسیا یافت میشود. این اقلیم در نیمکره جنوبی به خاطر خشکی بسیار کم در عرض جغرافیایی بالای ۴۰ درجه و اثر تعدیل هوا به وسیلهٔ دریاها بسیار کمتر یافت میشود.
طبق سامانهٔ طبقهبندی کوپن ویژگیهای دمایی این اقلیم به شرح زیر است: دمای میانگین سرترین ماه باید زیر منفی ۳ درجه سانتیگراد (برخی از اقلیم شناسان ترجیح میدهند دمای انجماد را معیار قرار دهند) باشد و دست کم چهار ماه از سال باید دارای دمای میانگین ۱۰ درجه سانتیگراد یا بالاتر باشد. علاوه بر این مناطق سؤالبرانگیز نباید جزء مناطق خشک یا نیمه خشک باشند.