امیشی
From Wikipedia, the free encyclopedia
امیشی، اِزو، ابیسو (به ژاپنی: 蝦夷 えみし、えびす、えぞ)، یک قومیت باستان که در هونشو به خصوص در منطقه توهوکو (شمال ژاپن) زندگی میکردند در نظر گرفته میشود.
اولین تلاشهای عمده برای تحت سلطه گرفتن مردم امیشی در قرن هشتم تا حد زیادی ناموفق بود. ارتشهای امپراتوری، که از ارتشهای سرزمین اصلی چین الگوبرداری شده بودند، در مواجهه با تاکتیکهای جنگ چریکی که توسط امیشی به کار میرفت، ناموفق بودند. به دنبال اتخاذ و توسعه توسط نیروهای امپراتوری تیراندازی با کمان با اسب و تاکتیکهای چریکی مورد استفاده توسط امیشی، ارتش به زودی شاهد موفقیت بود که منجر به شکست نهایی امیشی شد. موفقیت تغییر تدریجی تاکتیکهای نبرد در اواخر قرن هشتم در دهه ۷۹۰ به فرماندهی ژنرال ساکانواوئه نو تامورامارو به دست آمد. استفاده از تیراندازی با کمان و جنگ با اسب بعدها به توسعه ساموراییها منجر شد.
ساکانواوئه نو تامورامارو دومین فردی بود که به او لقب سی تای شوگون (征夷大将軍) ("سردار بزرگ در جنگ با بربرها") داده شد. اولین کسی که این عنوان را دریافت کرد اوتومو نو اوتومارو بود.
پس از شکست، امیشی یا خود را به عنوان فوشو یا ایفو به مقامات امپراتوری تسلیم کردند، یا به شمالتر مهاجرت کردند، برخی به هوکایدو.