روزنامهنگاری تحقیقی
From Wikipedia, the free encyclopedia
روزنامهنگاری تحقیقی یا گزارشگری تحقیقی نوعی روزنامهنگاری است که در آن گزارشگران یک موضوع مورد علاقه، را که غالباً جرم، فساد سیاسی یا خطاکاری شرکتها را در بر میگیرد عمیقاً مورد بررسی و تحقیق قرار میدهند. یک روزنامهنگار تحقیقی شاید ماهها یا سالها در حال جستجو و آمادهسازی یک گزارش باشد. این نوع روزنامهنگاری گردآوری منابع اولیهٔ اطلاعات است. غالباً توسط روزنامهها، سرویسهای خبری یا روزنامه نگاران آزاد انجام میشود. در یک گزارش تحقیقی ممکن است ماهها یا سالها صرف تحقیق یا آمادهسازی گزارش شود. گاهی روزنامهنگاری تحقیقی را سگ نگهبان نام نهاده یا برای آن گزارش مسئولانه بکار میرود.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (ژوئن ۲۰۲۱) |
به شکل سنتی، اغلب گزارشهای تحقیقی توسط روزنامهها، سرویسدهندههای کابلی یا روزنامهنگاران مستقل انجام میشود. بسیاری از سرویسهای خبری سنتی، به این خاطر که درآمدی از طریق آگهی ندارند، برای تأمین هزینه گزارشهای تحقیقی که بسیار زمانبر و پرهزینه است تلاشهای زیادی انجام میدهند. گزارشهای تحقیقی به صورت فزایندهای توسط بنگاههای خبری که با هم مشارکت میکنند حتی به شکل بینالمللی (همانطور که در مورد اسناد پاناما یا اسناد پارادایس اتفاق افتاد) یا توسط سازمانهایی مثل پروپابلیکا، که پیش از این به عنوان یک رسانه خبری فعالیت نکرده و بیشتر فعالیتهایش بر پایه کمکهای عمومی و خیریه است، انجام میشد.
گسترش ادغامهای رسانهای در آمریکا از دهه ۸۰، به صورت گستردهای باعث قطع بودجههای روزنامهنگاری تحقیقی شد. یک تحقیق در سال ۲۰۰۲ نشان داد که «این روزنامهنگاری تحقیقی همه چیز دارد به جز این که از امواج تبلیغاتی ملی کنار گذاشته شدهاست». شواهد غیر علمیای بر این مدعا وجود دارد که به تضاد منافع میان منابع مالی چندگانه رسانهها و تقابل آن با افسانه یک رسانه بیغرض و بدون جهتگیری اشاره میکند: این که تبلیغاتدهندگان، پرداختیهایشان را به رسانههایی که به جزئیات ناخوشایند زیاد ورود میکنند، کم میکنند. رسانههای بسیار بزرگ راههایی را برای به دست آوردن مخاطبان بدون ریسک تهدیدات ذاتی آگهیدهندگان برای روزنامهنگاری تحقیقی را پیدا کردهاند.