امیره دباج فومنی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سلطان حسامالدین امیره دباج بن امیر علاءالدین اسحق به اختصار امیره دوباج فومنی ملقب به مظفرالسلطان در اواخر سده ۱۵ و اوایل سده ۱۶ میلادی، بر بیه پس (به مرکزیت فومن؛ و بعداً رشت)، که یک منطقه سنی بود حکومت میکرد. او پس از پدرش امیره حسام الدین اسحاقوند به حکومت رسید. او که از خاندان دباج/عشقوند بود، اصل و نسب اش را به پادشاهان ساسانی و پیش از آن میرساند، و در همان زمان، ادعای تبار از اسحاق نبی میکرد.[1][2]