ابوالشیص
From Wikipedia, the free encyclopedia
ابوجعفر، محمد بن عبدالله خُزاعی شهرتیافته به ابوالشیص (?-۸۱۲م) شاعر عراقی در سدهٔ دوم هجری و پسرعموی دعبل بن علی خزاعی بود.[1][2] او با ابونواس، اشجع سلمی و مسلم بن ولید دوست بوده. در ابتدا مدحگر امیر رقه بود و از او هدیههای بسیاری میگرفت. سپس در روزگار هارونالرشید، به مدحش پرداخت. در پایان عمر نابینا شد و گویند غلام عُقبه بن جعفر او را کشت.[1]
اطلاعات اجمالی ابوالشیص, زادهٔ ...
ابوالشیص | |
---|---|
زادهٔ | ؟ بغداد |
درگذشت | ۸۱۲م/ ۱۹۶ق بغداد |
پیشه | شاعر |
سبک | دورهٔ اول عباسی |
خویشاوندان | پسرعمویش: دعبل بن علی خزاعی |
بستن