مهندسی ژئوتکنیک
From Wikipedia, the free encyclopedia
مهندسی ژئوتکنیک یا مهندسی خاک و پی (نام علمی: Geotechnical engineering) شاخهای از مهندسی عمران است که به بررسی مهندسی رفتار مصالح زمین و مخاطرات محتمل در رابطه با احداث سازهها میپردازد.
ابزارهای علمی مورد استفاده در مهندسی ژئوتکنیک علوم پایهای نظیر مکانیک خاک پیشرفته، مکانیک سنگ، دینامیک خاک و زمینشناسی مهندسی و علوم کاربردی مرتبط نظیر پی سازی، تونل سازی، سدسازی و بهسازی خاک است.
در ابتدای هر پروژه عمرانی، با برنامهریزی و انجام شناساییهای محلی ژئوتکنیکی، ویژگیهای فیزیکی، مکانیکی، و شیمیایی زمین ساختگاه پروژه ارزیابی شده و مخاطرات محتمل از قبیل زمین لرزه، زمین لغزش، و روانگرایی در ارتباط با پروژه مد نظر قرار میگیرد. سپس، انواع پیها، سازههای نگهبان، عملیات خاکی، و روسازیهای پروژه تحلیل و طراحی میگردند. رادیهها، شمعها، و کیسونها، نمونههائی از پیها، دیوارهای حائل و سدهای خاکی نمونههائی از سازههای نگهبان، و احداث خاکریزها، گودها، تونلها، کانالها، مخازن، و مدفنهای زباله نمونههائی از عملیات خاکی میباشند.
از کارل فون ترزاقی، مهندس عمران و زمینشناس اتریشی به عنوان پدر مکانیک خاک و پایهگذار مهندسی ژئوتکنیک در دنیا یاد میشود.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |