برنامه فضایی آپولو
برنامۀ فضایی آمریکایی که باعث سفر نخستین انسانها به کرۀ ماه شد. ۱۹۶۱-۱۹۷۲ / From Wikipedia, the free encyclopedia
پروژه فضایی آپولو (به انگلیسی: Apollo Program) یکی از پروژههای فضایی ناسا در زمان مسابقهٔ فضایی میان شوروی و آمریکا بود که کوشش میکرد تا نخستین انسان را بر روی سطح کره ماه فرود بیاورد. پروژه در دورهٔ ریاست جمهوری دوایت آیزنهاور آغاز به کار کرد؛ آپولو پس از ریاست جمهوری بعدی آمریکا جان اف. کندی با جدیت ادامه پیدا کرد. جان اف. کندی پشتیبانی خود از طرح فرود انسان بر روی کرهٔ ماه را طی یک سخنرانی ویژه خطاب به کنگره در ماه مهٔ ۱۹۶۱ بدین گونه اعلام کرد: … من اعتقاد دارم کشورم میبایست برای دستیابی به هدف فرود انسان بر روی کره ماه و به سلامت بازگشتن به زمین پیش از خروج از این دهه متعهد شود. در این دوره هیچ برنامهٔ فضایی دیگری نمیتواند برای بشر تأثیرگذارتر از اکتشاف مسیرهای با برد طولانی در فضا باشد؛ و انجام هیچکدام نمیتواند تا این حد سخت و گران باشد.
کشور مبدأ | ایالات متحده امریکا |
---|---|
سازمان مسئول | ناسا |
وضعیت | کاملشده |
تاریخچهٔ برنامه | |
مدت برنامه | ۱۹۶۱–۱۹۷۲ |
نخستین پرواز | AS-201, ۲۶ فوریهٔ ۱۹۶۶ |
نخستین پرواز با سرنشین | آپولو ۷, اکتبر ۱۱–۲۲ ۱۹۶۸ |
واپسین پرواز | آپولو ۱۷, دسامبر ۷–۱۹ ۱۹۷۲ |
موفقیتها | ۱۶ |
شکستها | ۲: آپولو ۱، آپولو ۱۳ |
شکستهای جزئی | ۱: آپولو ۶ |
محوطه(های) پرتاب |
|
اطلاعات حامل | |
نوع حامل | Capsule/سطحنشین |
خدمهٔ حامل | |
ظرفیت خدمه | ۳ |
حامل(های) پرتاب |
|
هدف کندی در طی مدت مأموریت آپولو ۱۱ در تاریخ ۲ ژوئیهٔ ۱۹۶۹ با فرود فضانوردانی مانند نیل آرمسترانگ، باز آلدرین بر روی کرهٔ ماه در حالی که مایکل کالینز بر روی مدار ماه بود، برآورده شد. ۵ پروژهٔ متعاقب آپولو همچنین برای فرود فضانوردان روی کرهٔ ماه بود که آخرین آنها در دسامبر سال ۱۹۷۲ انجام شد. در این ۶ پرواز فضائی آپولو ۱۲ نفر روی کره ماه قدم زدند. آنها نخستین انسانهایی بودند که موفق به فرود بر روی یک جرم آسمانی دیگر شدند.
پروژهٔ آپولو از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۵ اجرا میشد و سومین برنامهٔ پرواز فضایی انسان پس از مرکوری و پروژه جمینای توسط آژانس فضایی بینالمللی آمریکا ناسا بود. آپولو از فضاپیماهای آپولو و سکوهای پرتاب ساترن استفاده میکرد، که پساتر برای برنامهٔ اسکایلب و برنامهٔ آزمایشی مشترک بین آمریکا و روسیه پروژه آزمایشی آپولو-سایوز مورد استفاده قرار گرفتند؛ بنابراین پروژههای پسین اغلب بهعنوان قسمتی از کل پروژهٔ آپولو مدنظر قرار میگرفت.
پروژه با تنها ۲ مانع عمده پایان یافت، نخستین آنها آتشسوزی در سکوی پرتاب آپولو ۱ بود که منجر به مرگ هر سه فضانورد گاس گریسوم، اد وایت، راجر چافی شد، دومین آنها مربوط به انفجار در آپولو ۱۳ به هنگام رسیدن به کره ماه بود که فضاپیما به صورت جدی مورد آسیب قرار داد. که به لطف تلاشهای کنترلکنندههای پرواز، مهندسان پروژه، اکیپ پشتیبان و مهارت خودشان، ۳ فضانورد توانستند جان خودشان را نجات دهند.
آپولو نقطهٔ عطفی در پرواز فضائی انسان ایجاد کرد و تنها پروژههای فرستادن انسان به فراتر از مدار زمین تا آن زمان باقیماند؛ آپولو ۸ نخستین فضاپیمای دارای سرنشین بود که در مدار اجرام آسمانی دیگر قرار گرفت، در حالی که آپولو ۱۷ به عنوان آخرین ماهنوردی و آخرین مأموریت با سرنشین در خارج از مدار زمین شناخته شدهاست. پروژه فوق باعث حاصل شدن پیشرفتهای فراوانی در زمینههای فناوریهای محیطی گرفته تا فن پرتاب موشک و پرواز انسان در فضا که شامل دستگاههای خودکار هواپیما، مخابرات و کامپیوترها است، شد. آپولو همچنین باعث برانگیخته شدن علاقهٔ بسیاری در زمینههای فراوان مهندسی شد و پیشرفت فراوانی به عنوان نشانههای برنامه برجای گذارد. بسیاری از اشیاء و آثار مکشوفه پروژه در حال نمایش در مکانهای مختلف در سرتاسر جهان میباشند که قابل ذکرترین آنها موزهٔ هوا و فضای اسمیتسونین میباشد.