کندریک لمار
رپر آمریکایی اهل کالیفرنیا / From Wikipedia, the free encyclopedia
کندریک لمار داکوُرث (انگلیسی: Kendrick Lamar Duckworth؛ زادهٔ ۱۷ ژوئن ۱۹۸۷) رپر و ترانهنویس آمریکایی است. او برای بهکار بردن سبک موسیقی پراگرسیو و ترانهسرایی بهمنظور آگاهی اجتماعی مشهور است. او اغلب یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان هیپ هاپ در نسل خود و نیز یکی از برترین رپرهای تاریخ بهشمار میرود.[1][2] لمار در کامپتن، کالیفرنیا به دنیا آمد و فعالیتش را در نوجوانی تحت نام هنری کِی.دات آغاز کرد. او بلافاصله توجه عموم را به خود جلب کرد و منجر به این شد تا در سال ۲۰۰۵ با تاپ داگ اینترتیمنت قرارداد ضبط موسیقی امضا کند.[3]
کندریک لمار | |
---|---|
نام هنگام تولد | کندریک لمار داکوُرث |
زادهٔ | ۱۷ ژوئن ۱۹۸۷ (۳۶ سال) کامپتن، کالیفرنیا، ایالات متحده |
دیگر نامها |
|
تحصیلات | دبیرستان سنتنیال |
پیشه |
|
سالهای فعالیت | ۲۰۰۳–اکنون |
سازمان | پیجیلانگ |
شریک(های) زندگی | ویتنی آلفورد (ح. ۲۰۰۵–اکنون) |
فرزندان | ۲ |
خویشاوندان |
|
پیشه موسیقی | |
ژانر | |
ناشر(ان) | |
عضو کنونیِ | بلک هیپی |
وبگاه | |
پس از اینکه لمار از اعضای بنیانگذار سوپرگروه هیپ هاپ بلک هیپی شد، او نام هنری خود را زدود و با استفاده از نام میانی خود بهطور حرفهای آغاز به کار کرد. در سال ۲۰۱۱، او نخستین آلبوم استودیویی خود بخش.۸۰ را منتشر کرد که اثری در سبک هیپ هاپ خودآگاهی بود. این آلبوم با نقدهای مثبتی مواجه شد و شامل نخستین تکآهنگ او، «هایپاور»، میشد. در سال ۲۰۱۲، لمار قرارداد ضبط موسیقی با افترمث انترتینمنتِ متعلق به دکتر دره، تحت حمایت اینترسکوپ رکوردز، را منعقد کرد و دومین آلبوم استودیویی خود، بچه خوب شهر عصبانی، را منتشر کرد. این آلبوم متأثر از ساحل غربی و گنگستا رپ بود و باعث جلب توجه گستردهٔ منتقدان شد.[4]
سفر به آفریقای جنوبی، الهامبخش سومین آلبوم استودیویی لمار، جاکشی پروانه (۲۰۱۵) بود که فضایی جاز داشت.[5] این آلبوم مورد تحسین همگانی قرار گرفت و نخستین آلبوم شماره یک او در بیلبورد ۲۰۰ شد.[6] در همان سال، او در ریمیکس «کینه» اثر تیلور سوئیفت حضور یافت که به صدر جدول بیلبورد هات ۱۰۰ رسید.[7] لمار در آلبوم بعدی، لعنت (۲۰۱۷)، سبکهای آراندبی، پاپ و سایکدلیک سول را تجربه کرد. این آلبوم شامل تکآهنگ «فروتن» بود و نخستین اثر غیرکلاسیک و غیرجاز شد که جایزه پولیتزر در رشتهٔ موسیقی را کسب کرد.[8] پس از وقفهای چهار ساله، لمار پنجمین آلبوم استودیویی خود، آقای مورال و استپرهای بزرگ (۲۰۲۲)، را منتشر کرد که آواز قو او در تاپ داگ اینترتیمنت بود.[9] او چندین موزیک ویدئو و فیلم را با شریک هنری خود، دیو فری کارگردانی و تهیه کرده و با او گروه هنری پیجیلانگ را تأسیس کرد.
لمار بیش از ۷۰ میلیون نسخه از آثارش را تنها در ایالات متحده به فروش رساندهاست. تمام آلبومهای استودیویی او از طرف انجمن صنعت ضبط موسیقی ایالات متحده آمریکا، گواهی فروش پلاتینی یا بالاتر کسب کردهاند.[10] او افتخارات گوناگونی شامل ۱۷ جایزهٔ گرمی، یک جایزهٔ امی ساعات پربیننده، دو جایزهٔ موسیقی آمریکا، شش جایزهٔ موسیقی بیلبورد، ۱۱ جایزهٔ موسیقی ویدئوی امتیوی، و یک جایزهٔ بریت کسب کرده و علاوه بر این، نامزد یک جایزهٔ اسکار بودهاست. در سال ۲۰۱۵، لمار جایزه نماد بینِ نسل سنای ایالت کالیفرنیا را دریافت کرد. نام او در فهرستهایی مانند تایم ۱۰۰ و ۳۰ شخص زیر ۳۰ سال فوربز حضور داشتهاست.[11][12] سه آلبوم او در رتبهبندی ۲۰۲۰ رولینگ استون از ۵۰۰ آلبوم برتر تمام دوران قرار گرفتند.