Frankyske Boargeroarloch
From Wikipedia, the free encyclopedia
De Frankyske Boargeroarloch of Frankyske Boargerkriich wie fan 715 oant 718 en wie it gefolch fan de dea fan hofmeier Pippyn fan Herstal op 16 desimber 714. Yn dizze oarloch waard striid levere troch ferskillende legers fan de pakesizzer en opfolger Teudobald fan Pippyn, syn widdo Plektrudis, syn basterdsoan Karel Martel, Ragenfrid dy't him opfolge as hofmeier yn Neustrje en de nije kening Gilperik II. Ek in Frysk leger ûnder lieding fan Redbad wie by de oarloch belutsen.
Yn de oarloch wie sprake fan ferskillende belangen en koalysjes. Rûchwei besjoen stie it noardeasten fan it lân Austraasje tsjinoer de rest fan it lân Neustrje en Boergonje, wêrby't de erfgenamten fan Pippyn fan Harstal in wichtige rôle spile. De widdo fan Pippyn, Plektrudis mei har beppesizzer Teudobad tsjinoer Karel Martel, de bastertsoan fan ferstoarne hofmeier. In tredde partij wie kening Gilperik II mei hofmeier Raganfred oan syn side dy't eigen belangen hienen. De Fryske kening Redbad kin beskôge wurde as in fjirde party. As gelegenheidspartner fan de Neustrjes folge hy syn eigen aginda.
De boargeroarloch waard lang om let beslist yn it foardiel fan Karel Martel.