Iarmhairt fhótaileictreach
From Wikipedia, the free encyclopedia
Astú leictreon ó dhromchla miotail mar thoradh ar a ionradaíocht le solas is ea an iarmhairt fhótaileictreach. Ní astaítear solas ar bith mura bhfuil tonnfhad an tsolais níos lú ná luach criticiúil, a bhraitheann ar an ábhar atá i gceist. Braitheann fuinneamh na leictreon astaithe ní ar dhéine an tsolais ach ar a tonnfhad. Ní bhraitheann fuinneamh na leictreon astaithe ar dhéine an tsolais ach ar a dtonnfhaid. Fuair Heinrich Hertz an iarmhairt seo amach sa bhliain 1887, céim bhunúsach i bhforbairt na teoirice candamaí. Sa bhliain 1905 mhínigh Einstein an iarmhairt mar seo: cuimsíonn solas aonaid scoite dhea-shainmhínithe (fótóin nó candaim sholais), gach ceann acu le fuinneamh a bhraitheann ar an tonnfhad, is é sin, gur feiniméan candamach é an solas.