Carlota de Luxemburgo
política luxemburguesa / From Wikipedia, the free encyclopedia
Charlotte Adelgonde Élise/Elisabeth Marie Wilhelmine, nada en Luxemburgo o 23 de xaneiro de 1896 e finada en Fischbach o 9 de xullo de 1985, foi a Gran Duquesa de Luxemburgo entre 1919 e a súa abdicación en 1964.
Accedeu ao trono o 14 de xaneiro de 1919 trala abdicación da súa irmá Marie-Adélaïde debido á presión política. Houbo controversias arredor dalgunhas accións de María Adelaida e comezaron a aparecer chamadas no parlamento á súa abdicación debido á que era vista como cordial cos alemáns que ocuparon o país durante a primeira guerra mundial. Máis tarde, un dobre referendo sobre o mantemento da monarquía ou converterse en república e sobre a orientación económica do país tivo lugar o 28 de setembro de 1919. Nel, a maioría votou a favor de manter a Carlota como gran duquesa.
Casou co príncipe Fiz de Borbón-Parma o 6 de novembro de 1919, co que tivo seis fillos. Despois da invasión de Luxemburgo polos alemáns durante a segunda guerra mundial, Carlota marchou ao exilio a Francia, e despois a Portugal, o Reino Unido e Norteamérica. Mentres estaba en Londres comezou a facer retransmisións ao pobo de Luxemburgo. Volveu a Luxemburgo en abril de 1945. Abdicou en 1964 e foi sucedida polo seu fillo Xoán.